‘ไปเตรียมเครื่องบินเดียวนี้’ ชีคฟาซิซต์สั่งเสียงเข้มอย่างคนที่ควบคุมอารมณ์ได้อย่างดี
‘กระหม่อมสั่งให้ลาร์ไคบ์เตรียมเครื่องบินแล้วพะยะค่ะรอแค่พระองค์เท่านั้น’
ยาฟัสส์เอ่ยรายงานความพร้อมที่ได้สั่งการลงไปทันทีที่ทราบข่าว เขาเดินเข้าไปที่ตู้เสื้อผ้าบานใหญ่ก่อนจะหยิบเครื่องแต่งกายให้เจ้าเหนือหัว
‘ท่านพ่อเป็นยังไงบ้างยาฟัสส์’ ชีคฟาซิซต์รับเสื้อผ้ามาสวมใส่อดหวาดหวั่นกับอาการของท่านพ่อไม่ได้
‘องครักษ์แจ้งว่ากระสุนเฉียดโดนสีข้าง ถ้าหากวาฮิมช์ไม่กระโดดเข้าขวางกระสุนไว้ป่านนี้อาจจะ...’
เสียงเอ่ยรายงานข่าวขาดหายไปในลำคอไม่อาจเอ่ยเรื่องที่หวาดหวั่นออกมาได้อีก
‘วาฮิมซ์ล่ะเป็นอย่างไรบ้าง’
ชีคฟาซิซต์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงอาการขององครักษ์เอกของท่านพ่อ เขาเดินไปหยิบของใช้ส่วนตัวบนหัวเตียงก่อนจะหยุดนิ่งมองหญิงสาวที่ยังหลับพริ้มอยู่บนเตียงกว้าง
‘อาการสาหัสพะยะค่ะ กระสุนเฉียดหัวใจหมอกำลังทำการผ่าต
