“งั้นถือเป็นค่าเสียหายที่เธอจูบปากฉัน 20 ทีตอนเช้าก็แล้วกัน” ครูซพูดใส่หน้าฉันพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ ๆ
“นั่นไม่ได้เรียกว่าการจูบ และตามหลักการของแพทย์ ฉันแค่เป่าลมหายใจเข้าไปเพื่อช่วยชีวิตนาย ตอนที่หายใจไม่ออก” ฉันเถียงไปตามจริงอย่างไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
“ปากประกบปากนั่นแหละคือการจูบ และเธอจูบฉันตั้ง 20 ครั้งแน่ะ ได้มากกว่าผู้หญิงคนอื่น ๆ ซะอีก” หมอนั่นยังคงแถต่อไป กดจะจิ้มหน้าจอจีพีเอสพร้อมชี้ให้ฉันรู้ถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องขับไปส่ง
“ฉันไม่ได้จูบ เลิก… พร่ำเพ้อเถอะน่า” ฉันแบะปากใส่ด้วยความรำคาญแต่ก็ต้องอดทนต่อไป
พอฉันยังคงนั่งนิ่ง ๆ อีกฝ่ายก็กวนด้วยการลูบริมปากตัวเองและใช้สายตาเจ้าเล่ห์ ๆ มองมา
“อื้ม สรุปไปผับ oxo นะ พอฉันส่งนายเสร็จขอกลับเลยแล้วกัน” ฉันเอ่ยอย่างไม่มองหน้าเขาก่อนจะขับรถคันหรูออกจากโรงพยาบาลด้วยความระมัดระวัง
“เอาละ เรื่องที่ฉันจะคุยกับนายก็คือ…” ในขณะที่กำลังตั้งใจจะพูด
