My Engineer รักร้ายนายจอมโหด

​ INTRO ฉันยืนมองผู้ชายคนหนึ่งโดนแฟนปฏิเสธทั้งยังเอาผู้ชายคนใหม่มาเยาะเย้ยเขานอกจากจะโดนนอกใจแล้วยังเจ็บใจซ้ำอีกทำไม่คนคนหนึ่งต้องโดนขนาดนี้ด้วย ไม่รู้ทำไมตัวฉันถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมไปไหนจดจ้องแค่แผ่นหลังกว้างที่ยืนนิ่งอยู่กับที่เหมือนโดนแรงดึงดูด อาจเพราะสงสารหรือเพราะฉันพึ่งเจอสถานการณ์แบบนี้มาเลยเห็นใจเขารู้ตัวอีกทีฉันก็เดินมาหยุดอยู่ตรงนั้นแล้วยิ่งเข้ามาใกล้ยิ่งเห็นแผ่นหลังเขาสั่นไหว ร้องไห้สินะ..น่าสงสารจัง “ขอโทษนะแต่ว่า..อย่าเสียใจไปเลยถ้าเศร้าก็ร้องไห้ให้พอแล้วเริ่มต้นใหม่ชีวิตของนายยังมีอะไรอีกเยอะ” “...” “ไม่ได้อยากยุ่งนะแต่ว่าฉันก็พึ่งโดนแฟนนอกใจมาเหมือนกันเลยคิดว่านายคงจะเสียใจมากและต้องการใครสักคนในตอนนี้” ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วบริเวณหลายคนอาจจะมองข้ามและเดินผ่านไปต่างคนต่างไม่สนใจแต่ไม่ใช่กับเธอ ในเมื่อความเจ็บปวดเล็กน้อยของเรามันอาจจะมากมายจนสาหัสสำหรับใครบางคนก็ได้เธอแค่รู้สึกว่าควรอยู่ตรงนี้เหมือนอย่างตอนที่โดนแฟนนอกใจฉันก็ยังต้องการใครสักคนที่จะอยู่รับฟังปัญหา ร่างบางในชุดนักศึกษาถูกระเบียบรวบผมเป็นหางม้าและใส่แว่นสายตายืนนิ่งมองอีกคนที่สูงกว่าเธอหลายเท่าเวลาผ่านไปสักพักเลยทำให้เธอมีเวลาได้สังเกตเขามากขึ้น คนตรงหน้าเธอค่อนข้างสูงมากผิวขาวจัดใส่เสื้อช็อปสีแดงเหมือนนักศึกษาคณะวิศวกรรมและที่สะดุดตาคงจะเป็นผมสีแดงเพลิงของเขาที่เธอแอบคิดว่าเขาคงเป็นผู้ชายที่มั่นใจในตัวเองมากทีเดียว เธอไม่เคยเจอผู้ชายย้อมผมจัดจ้านแบบนี้มาก่อน “ถ้าอยากร้องหรือระ!” “ไสหัวไป!” เขาตวาดเสียงดังจนเธอสะดุ้งตกใจกับความก้าวร้าวของเขา ทำไมต้องเสียงดังด้วยพูดดีๆ ก็ได้เธอเข้าใจแค่เป็นห่วงเอง “เอ่อ..ขอโทษแค่เป็นห่วง” “น่ารำคาญ!!” “ถ้านายโอเคแล้วฉันก็จะไปแต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกได้นะ” “ถ้ายังไม่ไปฉันจะไปเอง” ร่างสูงที่ฉันยังไม่เห็นใบหน้าเดินหนีไปโดยที่ฉันยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเอาเถอะถือว่าเธอทำดีที่สุดแล้วเขาคงจะอายถ้าร้องไห้ให้ใครเห็น ผู้ชายคนนั้นเดินไปจนสุดท้ายตาฉันเลยหมุนตัวเพื่อเดินทางกลับที่พักบ้างเนื่องจากฉันเข้ามาเรียนมหาลัยได้สองปีแล้วส่วนบ้านอยู่ชลบุรีเลยต้องเช่าหออยู่แถวมหาลัยฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองคณะอักษรศาสตร์เอกภาษาจีน พินอิน คือชื่อของฉันสาวเนิร์ดประจำคณะนั่นเอง! กึก! ปลายเท้าเหยียบโดนวัตถุบางอย่างบนพื้นเมื่อขยับปลายเท้าออกปรากฏเป็นโลหะสีเงินที่รูปร่างเหมือนเกียร์เธอเลยก้มลงไปหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นเกียร์และข้างกันก็มีสร้อยสีเงินอยู่แต่ตัวสร้อยขาดออกจากกันทำให้เกียร์ตกแยกออกจากสร้อย เป็นของผู้ชายคนนั้นรึเปล่านะ พินอินพลิกดูอีกด้านของเกียร์ก็มีชื่อสลักไว้ว่า T ตัวอักษรตัวเดียวเนี่ยนะแล้วจะเอาไปคืนได้ที่ไหนกันหรือจะทิ้งไว้ที่เดิมดีไม่เอาเผื่อมันของสำคัญของเขาถ้าหายจะแย่เอาช่วยแล้วต้องช่วยให้ถึงที่สุด ร่างบางหันรีหันขว้างก่อนจะไปสะดุดตากับร้านคาเฟ่ขนาดเล็กเธอเดินไปที่ร้านก่อนจะบอกพนักงานว่าถ้าเห็นผู้ชายผมสีแดงตัวสูงผิวขาวมาแถวนี้รบกวนให้โทรหาเธอหน่อยเผื่อเขาตามหาของสำคัญและไม่ลืมที่จะทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ ครืนนน “สวัสดีค่ะแม่” “พินอิน ทำอะไรอยู่ลูกแม่รบกวนไหม” “กำลังจะกลับหอ แม่มีอะไรรึเปล่าคะ” “สัปดาห์นี้กลับบ้านไหมลูกคุณย่าถามหาแน่ะ” “กลับก็ได้ค่ะช่วงเปิดเทอมไม่ค่อยมีอะไรมาก” “จ้า แม่จะได้บอกคุณย่าไว้” “ทำขนมเทียนไว้ให้หนูด้วยนะคะ” “อยากกินก็กลับมาทำสิลูกคนนี้” “ก็แม่ทำอร่อย หนูอยากกินฝีมือแม่นี่คะ” “เดี๋ยวแม่ทำไว้ให้ก็ได้” “แม่น่ารักที่สุดเลย ขอบคุณนะคะ” “จ้ะ งั้นแค่นี้นะลูกรีบกลับหอเถอะเดี๋ยวค่ำ” “ค่าา สวัสดีค่ะ” พินอินเก็บโทรศัพท์ลงในถุงผ้าอย่างหวงแหนเพราะพ่อซื้อให้เธอตอนสอบติดมหาลัยก่อนที่ท่านจะกลับไปทำงานที่แท่นขุดเจาะ พ่อทำงานเป็นวิศวกรที่แท่นขุดเจาะน้ำมันนานครั้งถึงกลับบ้านเพราะการเข้าออกแท่นขุดเจาะต้องรอเฮลิคอปเตอร์มารับดังนั้นช่วงที่กอบโกยพ่อก็พยายามทำให้เต็มที่เงินเดือนดีเพราะพ่อต้องส่งฉันเรียนแต่ท่านก็พลาดโอกาสในการใช้ชีวิตเช่นกันดังนั้นฉันเลยรักและเคารพพ่อมาก ระหว่างทางกลับหอทำให้เธอคิดถึงคนที่เคยเดินกลับด้วยกัน ภูผา เขาเป็นแฟนเก่าของฉันเราเป็นเพื่อนที่โรงเรียนเมื่อเข้ามหาลัยปีหนึ่งเขาก็เริ่มเข้าหาและจีบฉันด้วยหลายๆ อย่างที่เขาทำให้รวมถึงการแสดงความจริงใจสุดท้ายฉันเลยใจอ่อนและตกลงคบกับเขา พวกเราคบกันเป็นระยะเวลาหนึ่งปีท่ามกลางสายตาของผู้คนที่ไม่เห็นด้วยไม่ว่าจะคนนอกหรือคนสนิทอย่างพวกเพื่อนเขาก็ตามส่วนฉันไม่ได้แคร์อยู่แล้วเพราะแทบจะไม่มีใครรู้จักฉันเลยอย่างที่บอกฉันมันคนเฉิ่มเฉยไม่สุงสิงกับใครทำให้หลายคนกังขากับความสัมพันธ์ของเรา เขาที่เป็นถึงหนุ่มคณะแพทย์และโดนพูดถึงในเพจเม้าท์มอยเซเลบมหาลัยบ่อยๆ ถึงความหล่อและมีสิทธิ์ติดท็อปสิบหนุ่มฮอตมหาลัยแอลก็ได้ถ้าหากรุ่นพี่จบไป ฉันเคยคิดว่าทำไมคนอย่างเขาถึงมาจีบฉันคำตอบที่ได้เขาบอกว่าชอบฉันตั้งแต่เรียนมัธยมซึ่งฉันไม่เคยรู้นี่คือคำตอบของเขา เราคบกันได้ปีหนึ่งและเขาก็ขอเรื่องอย่างว่าแต่ฉันยังไม่พร้อมเลยปฏิเสธไปเขาก็โอเคไม่เซ้าซี้ต่อจนเมื่อเดือนที่แล้วเขาตื้อเรื่องนี้บ่อยมากแต่ฉันก็ไม่ยอมจนไปเจอเขาจูบกับผู้หญิงคนอื่นถึงได้รู้ว่าเขานอกกายมานานแล้วและเหตุผลคือฉันไม่ยอมให้เขา ถ้าเขาไม่โอเคก็ควรบอกว่าไม่โอเคไม่ควรมาทำลับหลังแบบนี้เมื่อจับได้นึกว่าเขาจะสำนึกเปล่าเลยภูผาโทษว่าเป็นความผิดของฉันและขอเลิกตรงนั้นเลย ถามว่าเจ็บไหมบอกเลยว่าโคตรเจ็บเพราะแผลมันยังสดใหม่อยู่คงต้องใช้เวลาสักพักแต่ไม่นานคงจะดีขึ้นเอง ฉันหวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ…. ​