ประติมากรรมชิ้นเอก

1233 Words

ตอนนี้มันไม่ไหวจริง ๆ เขาพาเธอล่องแล่นไปยังดินแดนไกลโพ้น ที่มีกลีบดอกรักสีหวานลอยละล่องฟองฟู่อยู่รอบตัว ตัวเธอเหมือนเต้นระบำอยู่ในอ้อมกอดของขุนเขา ท่ามกลางแสงดาวส่องประกายระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เสียงสรรพสัตว์ส่งเสียงอำนวยอวยพรให้กับคนทั้งคู่ ใช่สิ ตอนนี้บอสหนุ่มกดเปิดเพดานให้เห็นท้องฟ้าที่ดวงดาวพร่างพราว เธอลืมตาขึ้นมองไปยังท้องฟ้าแสนไกล “สวยจัง” เสียงของเขาดังขึ้น แต่เขาคงหมายถึงเรือนร่างที่ส่ายสั่นอยู่ใต้ร่างกายกำยำของเขา “อะ...อื้อ....อย่าค่ะ อ้า....” เธอร้องห้าม ยอดอกของเธอถูกดูดกลืนและหายเข้าไปในปากร้อน ๆ ของเจ้านายหนุ่มเสียแล้ว มันทำให้เธอดิ้นพล่าน ๆ “ไม่นะ.... อะ...” เสียงห้ามที่ดังออกมาสุด ๆ แล้ว แต่มันแค่ลอดผ่านลำคอมาเสียงแผ่ว เขาแทบไม่ได้ยิน อัจฉริยาขนลุกเกรียว ร่างกายเธอสั่นสะท้านไปหมด ‘ไม่นะ เธอห้ามเขาสิ อย่าให้เขาทำ อย่าให้เขามาบงการเธอ อย่ายอมเขา’ “อู้...อ้า...” นี

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD