“อืม...ที่คาสิโนมีปัญหานิดหน่อย อยู่ในนี้เข้าใจไหม ต่อไปนี้จะไม่ให้วูล์ฟเฝ้า ถ้าทำตัวดีจะยอมให้ออกไปข้างนอกได้” ธนัชย์บอกเบาๆ มือหนาลูบเส้นผมสั้นสลวยของเธอเบาๆ ทำให้สาวน้อยรู้สึกแปลกๆ
“เข้าใจนะ เดี๋ยววูล์ฟจะไปกับพี่ แต่ถ้าทำตัวเป็นเด็กไม่น่ารัก ไม่เชื่อฟังล่ะก็...”
“ไม่ใช่เด็ก ยี่สิบสองแล้ว”
“โอเค ไม่เด็กเป็นสาวแล้ว” ชายหนุ่มล้อ พร้อมกับพูดต่อในใจ ‘เป็นสาวแล้วแถมสวยน่ารักน่าฟัดเสียด้วยสิ’
ชายหนุ่มรีบผละไป ทิ้งให้สาวน้อยมองค้อนตามตาคว่ำ เธออดที่จะเดินไปแง้มประตูเปิดไม่ได้ ไม่มีใครอยู่จริงๆ ทุกๆ วัน...เวลาที่เขาไม่อยู่จะมีลูกน้องของเขา ฝรั่งตัวโตอย่างกับตึกยืนเฝ้าเธออยู่หน้าห้อง วันนี้โถงทางเดินว่างเปล่า เขาพูดจริง...
ไตรตรึงษ์ผลุบกายเข้ามาอยู่ในห้องเหมือนเดิม ในเมื่อเขาอยากทดสอบความซื่อสัตย์เธอจะทำให้เขาได้เห็น เพื่อที่ว่าต่อไปจะได้เจอกับเพื่อนรัก ถึงเขาไม่สั่งห้าม ไตรตรึงษ์ก็ไม่คิดไป
