“ฮึ คนสารเลว”
“ถ้าปากเก่งได้แสดงว่าหายแล้ว” วินเซนโซกระตุกทีเดียวร่างบางก็เข้ามาปะทะกับอกกว้าง สาวน้อยยกมือขึ้นดันเขาออกห่างทันที
“อย่ามาทำอะไรบ้าๆ นะ” เธอแหวเสียงดังลั่น ตั้งใจจะสู้สุดฤทธิ์
“งั้นฉันสรุปว่าเธอปฏิเสธฐานะผู้หญิงของฉันใช่มั้ยเด็กน้อย”
สิตาพรตาเบิกกว้าง เธอส่ายหน้าอย่างหวาดหวั่น เมื่อเขาทำท่าจะผละห่างจากไป สาวน้อยก็ผวาเข้าโอบรัดต้นคอเขาแน่น น้ำตาแห่งความอัดอั้นตันใจหลั่งรินจนเปื้อนปกเสื้อเชิ้ตราคาแพงของเขาชื้นไปหมด สิตาพรรู้นัยในคำพูดนั้นเป็นอย่างดี
“ไม่นะไม่...อย่าขายฉัน ได้โปรด...ฮือๆๆ”
“หึหึ ทำไมล่ะสิตาพรไม่ชอบรึไง” วินเซนโซแกล้งเย้า ขยับกายหนาเข้าหาจนแนบชิดกับเรือนกายบอบบางลวงตา
“คนบ้า คนสารเลว”
สาวน้อยต่อว่าเขา แต่เธอกลับซุกหน้าซบกับต้นคอแข็งแกร่ง เจ็บที่หัวใจจนบอกไม่ถูก นี่เขาจงใจจะขายเธอจริงๆ หรือยังไง
“ไม่เอาน่าคนสวย ถ้าเธอยังไม่หยุดร้องฉันจะขายเธอจริงๆ คราวนี
