มิลาน ประเทศอิตาลี
หนุ่มร่างสูงผิวขาว เขามีผมสีบรอนด์ทองกำโทรศัพท์แน่น ใบหน้าขาวตามเชื้อชาติพันธุ์แดงก่ำ เสียงของคนรายงานช่างไม่ถูกใจเขานัก เพราะที่สำคัญ ใครบางคนมันยังไม่ตาย...นั่นล่ะถือเป็นข่าวร้ายอย่างที่สุด
“พวกคุณทำงานประสาอะไร” เสียงห้วนห้าวกระด้างกรอกเข้าไปในโทรศัพท์ ดวงหน้าขาวบึ้งตึงด้วยความโกรธจัด
“ต่อไปนี้อย่าหวังเลยว่าจะเข้าใกล้ตัวมันได้อีก คนอย่างไอ้วินเซนซ์มันต้องระวังตัวแจอยู่แล้ว งานที่ว่าง่ายก็จะยากขึ้น” หนุ่มนัยน์ตาสีเขียวมรกตยังเอ่ยตวัดเสียงดุกร้าวใส่โทรศัพท์
ปลายสายนั่นก็คือมาเฟียเฒ่าวาแชนั่นเอง เขานั่งฟังคู่ธุรกิจที่กำลังส่งเสียงตะคอกผ่านมาทางหูโทรศัพท์ วาแชฟังแล้วก็กัดปากตัวเองแน่น หากว่าไม่ต้องการเงินลงทุนและอาวุธจากมันเขาไม่มีทางทนให้ไอ้ฝรั่งมันว่าแบบนี้หรอก
“แล้วเรื่องทุนกับอาวุธล็อตใหม่”
“นี่คุณยังมีหน้ามาพูดถึงเรื่องเงินอีกงั้นเหรอวาแช การทำงานพลาดของคุณมั
