สิตาพรผงกหน้าขึ้นจูบแก้มสากอย่างเอาใจและขอบคุณเมื่อเห็นแววแห่งความจริงใจและจริงใจในดวงตาคู่นั้น เป็นผลให้ชายหนุ่มรุกไล่จุมพิตกลับ
“แล้วทำไมคุณถึงพูดภาษาไทยได้ล่ะคะ สำเนียงของคุณเหมือนว่าคุณใช้มันมานาน” สาวน้อยเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าตนเองกำไรจะถูกค้ากำไรอีกแล้ว เพราะปลายจมูกโด่งไม่ได้ว่างเว้นจากนวนแก้มเลย
“ตอนเป็นเด็กฉันอยู่กับพ่อที่อินเดีย เรามีแม่บ้านเป็นคนไทย ดูเหมือนว่าเธอจะรักบ้านเกิดมาก เพราะเธอจะขู่ฉันตลอดว่าถ้าวินเซนซ์ไม่พูดภาษาไทยกับเธอ เธอก็จะไม่ทำกับข้าวให้ฉันกิน ทำให้ฉันพูดภาษาไทยได้ก่อนภาษาอาหรับเสียอีก รู้มั้ยพ่อฉันกลุ้มใจมากเลยตอนนั้นกลัวว่าฉันจะพูดกับพ่อไม่ได้ แต่ก็ต้องขอบคุณแม่บ้านชาวไทยที่ทำฉันพูดภาษาไทยได้โดยไม่เพี้ยนเลยว่าไหม” ชายหนุ่มเล่ายืดยาวในคราวเดียว แล้วจบด้วยการหอมแก้มนุ่มใกล้ๆ สาวน้อยมัวแต่ตั้งใจฟังจึงไม่ทันได้เบี่ยงหน้าหนี หรืออาจเพราะเธอกำลังปลื้มใจที่เขาส
