“ขายอะไร คุณพูดอะไร”
สิตาพรแหวบ้าง แม้จะกลัวเขาแต่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดสั่งเธอให้สู้เขา ธรรมชาติของชีวิตสอนเธอให้ตอบโต้ชายหนุ่มกลับด้วยการผลักเขาออกห่าง แต่มีหรือเรือนกายหนา แน่นด้วยมัดกล้ามอันทรงพลังจะขยับเขยื้อนไปไหน
“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าเธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น จำเอาไว้ ที่อยู่ของเธอคือบนเตียงนอนของฉันลูกแกะตัวน้อย”เสียงต่ำพร่า และดวงตาสีเข้มกร้าวบอกสิตาพรให้รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร วินเซนโซย้ำถึงความหมายในคำพูดของเขาด้วยการตวัดเอาร่างบางขึ้นอุ้มก่อนจะตรงไปยังห้องพักส่วนตัว
“ปล่อยนะ อย่ามาทำอะไรเขานะ”
สาวน้อยกรีดร้อง กำปั้นเล็กๆ ทุบไปตามบ่าไหล่แข็งแรงไม่นับและไม่ออมกำลังด้วย เธอจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว จะไม่มีทางให้เขาได้ย่ำยีเธออีก
“อ้าว ดิ้นเลยดิ้นเข้าไป บอกเลยนะ ฉันเจ็บเท่าไหร่ เธอต้องเจ็บยิ่งกว่า โทษฐานที่เธอบังอาจคิดยั่วยวนล่อหลอกฉันจะต้องได้รับการตอบแทน”
“คุณมันบ้า คนบ้าคนเลว”
“ที่จ
