บทที่ 10

1671 Words

“กูจะฆ่ามึง!” น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก้องกังวานอยู่ภายในห้อง ก่อนจะมีแรงกระแทกผลักดันเข้ามาจนตัวเธอล้มลงไปนั่งที่พื้น เพียงเสี้ยววินาทีมือใหญ่ก็เข้ามาคว้าตัวเธอเอาไว้แล้วจับมือเล็กเอื้อมให้รีบวิ่งไปหยิบของที่ระเบียง เธอรู้สึกได้ว่ามันเป็นแหวนที่มีน้ำหนักพอสมควร แต่ยังไม่ทันได้คาดเดา มือหยาบใหญ่ก็กระชากคนตัวเล็กออกไปจากห้อง แล้วพาวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ซึ่งเธอเองก็วิ่งตามจนหูฟังหลุด และได้ยินเสียงแข็งกร้าวที่ตะคอกตามหลังมาติดๆ “กูไม่มีวันให้อภัยมึงแน่ ไอ้บิ๊กซัน!” ประโยคทิ้งท้ายของวิญญาณตนนั้น สร้างความฉงนสงสัยให้แก่หญิงสาวเป็นอย่างมาก ทันทีที่กลับมาถึงห้อง เธอก็ไม่รีรอที่จะดึงผ้าปิดตาออก แล้วเงยหน้าถามถึงคนที่ชื่อบิ๊กซัน ว่าเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับเขาหรือเปล่า? “บิ๊กซัน คือชื่อของคุณงั้นเหรอ?” “ไม่ใช่ ผมชื่อเสือใหญ่” เขาปฏิเสธพร้อมกับหันหลังให้เธอ “คุณไม่ได้โกหกฉันใช

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD