“เราทรมาน เราอยากไปเกิดใหม่…”
ก้านแก้มสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แต่ก็เกือบสำลักออกมา เพราะกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งเตะจมูก คล้ายกลิ่นเหม็นเน่าของซากศพที่ตายมาแล้วหลายเดือน เธอพยายามยกเสื้อตัวเองขึ้นมาอัดกลิ่นน้ำหอมเข้าไป ก่อนจะค่อยๆ เปิดผ้าห่ม แล้วลืมตามองไปที่หญิงสาวปลายเตียง
วิญญาณตอนนี้มาในสภาพเหมือนคนปกติตามที่ขอไป ถึงใบหน้าจะซีดเซียวไร้สีเลือด ริมฝีปากแห้งกร้านมีแต่รอยแผลเกรอะกรัง แต่ใบหน้าและผมเผ้าก็ถูกปรับให้เหมือนคนปกติที่สุดแล้ว [ถ้าไม่พุ่งใส่จะขอบพระคุณมาก]
“ก่อนจะขอให้ช่วย ขะ เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงอ่ะ?”
“ห้องนี้ไม่มีพระ เราเข้าได้…”
“แล้วไม่กลัวเจ้าที่ห้องนี้เหรอ?”
หมายถึงเสือใหญ่นั่นแหละ
“กลัวสิ แต่เรากลัวไม่ได้ไปเกิดมากกว่า”
เธอพยักหน้าตอบกลับแต่หัวใจกำลังเต้นโครมคราม เพราะไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องมาเปิดบทสนทนากับผี!
“เราอยากได้ตัวตายตัวแทน…”
ก้านแก้วขมวดคิ้วเป็นปมให้กับประโ
