“เดี๋ยวนะ คุณอายุสิบแปดเหรอ!?”
“อ่า…” เธอเหลือบตามองบนราวกับว่าตัวเองหลุดพูดอายุที่แท้จริงออกมา เขาเองก็นึกว่าเธออายุยี่สิบกว่าๆ เพราะเห็นทำงานขายบริการ ไม่คิดว่าจะอายุน้อยขนาดนี้
“เธอนี่มัน ป๊อก!”
เขาเริ่มเปลี่ยนสรรพนามแล้วเขกหน้าผากกลมมน
“โอ๊ย! มาเขกหัวฉันทำไหมเนี่ย คนยิ่งปวดหัวอยู่”
มือเล็กยกขึ้นลูบหัวปอยๆ แล้วมองค้อนมาที่เขา
“ไม่ต้องมามองค้อนเลย และต่อจากนี้เธอห้ามออกไปไหนเด็ดขาด ห้ามก้าวออกจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว เข้าใจไหม?” เขาใช้โทนเสียงทรงอำนาจในการออกคำสั่ง แต่อีกฝ่ายกลับส่ายหัวแล้วเชิดหน้าใส่ด้วยความหยิ่งผยอง
“นี่คุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉันนะ ถึงฉันจะเอาแหวนของคุณไปขายได้หลักแสน แต่เงินนั่นมันก็เป็นเพียงค่าตัวชั่วคราว ถ้าฉันช่วยหาร่างคุณเจอเมื่อไหร่ ก็คือจบ~”
“หึ…เอาแหวนหลักล้าน ไปขายได้หลักแสน”
ใบหน้าคมเข้มแสยะยิ้มมุมปากให้กับความโง่เขลา
“ว่าไงนะ วะ แหวนนั่นราคาถึงหล
