บทที่ 17

1654 Words

พรึบ! ยังไม่ทันที่เธอจะหายตกใจ ก็มีผู้ชายแปลกหน้าวิ่งเข้ามาในห้อง หน้าตาของเขายังคงเป็นคนปกติที่กำลังตื่นตระหนกกับอะไรบางอย่าง แต่เธอเคยมีประสบการณ์ที่ผีตนอื่นเข้ามาถึงในห้องเพื่อหาตัวตายตัวแทน เธอจึงรีบถอยกรู่ไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบสายสิญจน์ออกมาจากลิ้นชักทำให้ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นจางหายไปในทันที ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก! เสียงหัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเสียงกลองกัมปนาท เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง พบว่าสถานการณ์ที่เห็นเมื่อตะกี้นี้เป็นโลกของวิญญาณ ไม่ใช่โลกของมนุษย์ เพราะข้าวของภายในห้องยังคงเป็นเหมือนเดิม ประตูห้องยังปิดสนิท ปราศจากภัยอันตราย ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอได้ ก้านแก้วกำสายสิญจน์แน่นไม่ยอมปล่อย แล้วเดินไปนั่งสงบจิตสงบใจที่เตียง จนกว่าความสั่นกลัวจะหายไป “ขะ เขาเป็นใคร…?” เธอรู้สึกไม่คุ้นหน้าคุ้นตาผู้ชายคนนั้นเลย แต่บุคลิกโดยรวมคล้ายกับเสือใหญ่ ตรงที่เขามีรอยสักลายเสือเต็มแขน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD