“ขอบคุณค่ะ แล้วก็ขอโทษที่แอบฟังด้วยนะคะ”
“อืม ทีหลังก็อย่าแอบฟังผู้ใหญ่เขาคุยกันอีก เรื่องบางเรื่องก็ไม่มีใครช่วยใครได้หรอกนะ” ป้าทิ้งประโยคคำพูดในเชิงสั่งสอน ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปนั่งอยู่ในห้องเดิมแต่สายตามองไปที่ใครบางคนที่ยืนอยู่หน้ากระจก
ซึ่ง...เธอมองไม่เห็น เพราะใส่สายสิญจน์อยู่
หลังจากกินข้าวเสร็จสรรพ เธอก็ชวนเก็บจานปกติ ก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง แต่ระหว่างที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดชั้นหนึ่งไปยังชั้นสอง เธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านใน เสียงนั้นมาจากห้องริมที่เธอเคยเจอผ้ายันต์หล่นอยู่หน้าประตูห้อง แล้วก็เจอวิญญาณมาขอความช่วยเหลือ แต่ตอนนั้นเธอวิ่งหนีป่าราบออกมาก่อน เลยยังไม่รู้ว่าวิญญาณในห้องนี้ อยากให้เธอช่วยเรื่องอะไรกันแน่
ปัง ปัง ปัง!
พอเธอหันไปสนใจ เสียงเคาะประตูก็เปลี่ยนเป็นเสียงทุบระรัว ราวกับว่ามีใครบางคนถูกกักขังอยู่ในห้องนั้น ครั้นจะเดินลงไปดู ร่างกายก็ไม่ยอมให้
