คลั่งรัก คุณผีหื่น

บทที่ 4

“ว่าแต่…แหวนทองอยู่ไหนเหรอ?”

เขามองหน้าเธอด้วยสายตานิ่งเรียบ

“อย่าคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงหน้าเงินนะ คุณก็รู้ว่าฉันจำเป็นต้องใช้เงิน เพื่อซื้ออิสระของตัวเอง ถ้าคุณเอามาให้ฉัน ฉันจะยอมฝืนใจอยู่ที่นี่ต่อไป ตามที่คุณต้องการเลยไง”

“ผมเข้าใจ ผมกำลังนึกอยู่ว่าแหวนอยู่ที่ไหน”

“อ่า…ไม่ต้องรีบนึกนะ ฉันรอได้”

เธอไม่อยากกดดันคุณผี เลยเดินกลับไปนอนบนเตียงคิงไซซ์ รอจนกว่าเขาจะนึกออกว่าแหวนทองอยู่ที่ไหน

[ตีเนียนนอนหลับพักผ่อนได้อย่างแนบเนียน หวังว่าตื่นมาแล้วเขาจะนึกออกนะ ว่าแหวนทองที่ว่า อยู่ไหนกันแน่ หรือถ้าเขายังนึกไม่ออก เธอก็ค่อยหอบสังขารไปขายกียี่สิบสี่ชั่วโมง เอาให้ผีตัวนี้ช้ำใจตายอีกรอบไปเลย~]

กาา กาา กาาา!

อีกาแผดเสียงดังระงมไปทั่วหอพักในยามค่ำคืน

ความหนาวสะท้านพัดผ่านหน้าต่างบานใหญ่ สัมผัสผิวเนียนนุ่มของคนบนเตียงโดยที่ไม่จำเป็นต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ ความหนาวเหน็บปลุกคนตัวเล็กให้ตื่นจากภวังค์ ก่อนที่เจ้าของนัยน์ตาคู่สวย จะกวาดมองไปรอบๆ ห้องที่มืดสลัวด้วยความงัวเงีย มีเพียงแสงจันทร์จากท้องฟ้า ที่ตกกระทบลงมา ให้พอเห็นอะไรต่อมิอะไรได้บ้าง

เรือนอรชรอ้อนแอ้นในชุดเดรสตัวบางเฉียบ ชันตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนคิงไซซ์ เดินตรงไปที่สวิตช์ไฟแล้วเปิดให้ทั่วทั้งห้องเกิดความสว่างไสว ไม่ให้บรรยากาศน่าวังเวง

“คุณ…”

ริมฝีปากอวบอิ่มขยับเขยื้อนเรียกหาวิญญาณที่เจอกันก่อนหน้านี้ เธอไม่คิดว่าเรื่องเมื่อวานซืนเป็นเพียงแค่ฝันไป เพราะภาพเหตุการณ์ยังคงชัดเจนอยู่ในหัวสมอง

“หรือว่าเราจะฝันไปจริงๆ?”

เมื่อเรียกหา แล้วเจ้าตัวไม่มาปรากฏ

ความคิดในแง่ดีก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที

บางทีเธออาจจะเครียดเรื่องหาเงินมาให้พี่ชายต่างสายเลือดมากจนเกินไป จึงทำให้นอนหลับข้ามวันข้ามคืน แล้วฝันถึงเรื่องน่ากลัว น่าสยดสยองก็เป็นได้

ทั้งที่จริงแล้วที่นี่ไม่ได้มีอะไรเลย เป็นเพียงหอพักธรรมดา ที่ราคาถูกแสนถูกและพอที่จะให้เธอซุกหัวนอนได้

คิดได้ดังนั้น เจ้าของใบหน้าสะสวยก็คลี่ยิ้มกว้าง แล้วเดินไปค้นหาชุดเซ็กซี่ตู้เสื้อผ้าที่จัดเรียงเหมือนวันแรกที่เข้ามาอยู่ที่นี่ ไม่มีการรื้อเก็บกระเป๋าเดินทางแต่อย่างใด

ฮืม ฮือ ฮืม ฮืออ~

เสียงหวานฮัมเพลงในลำคอ

เมื่อเลือกชุดที่ต้องการเสร็จแล้ว ก้านแก้วก็ไม่รีรอที่จะถอดชุดเดรสตัวเก่าลงไปกองกับพื้นห้อง แล้วเดินย้ำเข้าห้องน้ำพร้อมกับมองอ่างจากุซซี่สีดำที่น่าลงแช่ตัวสักชั่วโมงสองชั่วโมง ก่อนไปเผชิญหน้ากับศึกหนักในค่ำคืนนี้

“แช่สักหน่อยก็แล้วกัน”

เธอไม่อยากแบกความวิตกกังวลที่หนักอึ้งไปทำงานด้วย เลยขอเวลาผ่อนคลายในอ่างจากุซซี่ ให้ตัวเองพร้อมที่จะเอาเรือนร่าง ไปบำเรอความสุขทางเพศให้ผู้ชาย

ตุ๊บ~

ในวันที่ไม่มีเงินกินข้าว เราก็ยังมีบาธบอมกลิ่นวานิลลาเหลืออยู่หนึ่งลูก ถือว่าเป็นเรื่องดี ส่วนเรื่องปากท้องค่อยไปหาเอาดาบหน้าแล้วกัน ไปรับงาน เขาก็ต้องเลี้ยงข้าวบ้างแหละ โดยเฉพาะลูกค้าประเภทตาเฒ่าหัวงู ที่ชอบตามใจเด็กสาวเอ๊าะๆ เพื่อที่จะได้ดีลงานครั้งต่อไปได้

เธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะอายุที่แท้จริง อาจจะทำให้คนรอบข้างตกใจ จึงจำเป็นต้องโกหกไปว่าตัวเองบรรลุนิติภาวะแล้ว ทั้งที่จริง เธอยังอ่อนกว่านั้น แต่ต้องผลักดันตัวเองมาขายบริการ เพราะไม่มีช่องทางในการหาเงินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องแล้วจริงๆ อาจจะดูเลวร้ายสำหรับเด็กสาวที่ควรอยู่ในรั้วมหาลัยมากกว่าอยู่ในโรงแรมม่านรูด แต่ในเราเมื่อเลือกเส้นทางชีวิตไม่ได้ก็ต้องกัดฟันฝืนทน

“เฮ้อออ~”

เสียงถอนหายใจมาพร้อมกับการเคลียร์หัวสมองให้โล่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ เกือบหนึ่งชั่วโมงที่เธอปล่อยให้น้ำอุ่นภายในอ่างดูดซับความเครียดออกไป แต่ยังไม่ทันที่เธอจะแช่น้ำเสร็จ ไฟในห้องก็เกิดดับพรึบ รวมถึงในห้องน้ำ

“ให้มันได้อย่างนี้สิ”

ก้านแก้วบ่นพึมพำด้วยความหัวเสีย ก่อนจะใช้สองมือพยุงเรือนร่างอรชรลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ แล้วเดินเปลือยกายออกไปหยิบไฟฉายที่จำได้ว่าเก็บอยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียง ทว่ายังไม่ทันได้หากระบอกไฟฉายเจอ เสียงฝีเท้าหนักๆ จากทางด้านหลังก็ทำให้เธอหยุดนิ่ง ไม่กล้าขยับเขยื้อนไปไหน แล้วไม่กล้าหันไปมองด้วยว่าใครยืนอยู่

“สะ เสือใหญ่เหรอ?”

ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เธอเอ่ยถามชื่อนี้ออกไป

กรึบ กรับ…

ไม่มีเสียงตอบรับหรือตอบกลับว่าใช่เขา มีแต่เสียงย้ำเท้าไปมาเหมือนกำลังหาของ พอเงาดำจะเดินมาแนบข้าง หญิงสาวก็รีบหลับตาปี๋เพราะไม่อยากเห็นภาพที่น่าสยดสยองอีกแล้ว ทั้งที่คิดว่าเรื่องภูตผี วิญญาณ เป็นเพียงแค่ฝันไป แต่ทำไมความรู้สึกนั้น ถึงได้หวนกลับมาอีกครั้ง!

“อือ!”

ร่างเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อสันจมูกคมของใครบางคนแนบลงที่หัวไหล่บางเฉียบ คล้ายสูดดมกลิ่นหอมวานิลลาที่ติดตามเนื้อตัวของคนตรงหน้า สันจมูกนั้นไล่สูดดมขึ้นมาจนถึงซอกคอระหง ปัดผมยาวสลวยหลบข้างแล้วตวัดสิ้นสากยาวเฟื้อยโลมเลียจนทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัว

หัวใจที่หยุดพักการเต้นระรัวไปนาน เริ่มกลับมาเต้นถี่รัวจนแทบหายใจไม่ทัน ฝ่ามือเย็นเฉียบที่สอดเข้ามาลูบไล้หน้าท้องแบนราบ เริ่มสร้างความปั่นป่วนให้คนตัวเล็กเริ่มสั่นสะท้าน พอมือนั้นเลื่อนลงมาสัมผัสเนินสามเหลี่ยมไร้ขน ดวงตาที่หลับปี๋ก็เบิกโตแล้วก้มมองมือที่เต็มไปด้วยเลือดสีสด กำลังทะลวงนิ้วเข้าไปในร่องกลีบอูม

“มะ ไม่นะ พรึบ!”

ยังไม่ทันที่จะหายขวัญผวา ร่างบอบบางก็ถูกดันตัวให้ลงไปนอนแอ่นสะโพกกลมกลึงบนเตียง ก่อนที่นิ้วเย็นเฉียบจะบดเบียดเข้ามาเป็นสองนิ้ว ให้ปลายแข็งขืนดันลึกชนกับปากมดลูกที่กำลังขมิบตอดรัดข้อเอ็น แล้วเร่งความเร็วจนรู้สึกเสียววูบวาบในช่องท้อง เพราะจุดที่สัมผัสโดน ล้วนแต่เป็นจุดที่ปลุกเร้าอารมณ์สวาทได้เป็นอย่างดี

เสียงน้ำฉ่ำแฉะระคนเสียงครางในลำคอ ใบหน้าสวยที่แนบลงกับเตียงนอน เกิดแดงซ่าน จนต้องดึงหมอนมากัดระบายความเสียวที่มาจากใครก็ไม่รู้ ดวงตาที่เริ่มมีหยาดน้ำไหลซึมจากหางตา มีไม่น้อยไปกว่าน้ำหวานที่พวยพุ่งออกมาจากช่องทางรัก เธอรู้สึกได้เลยว่าหัวสมองโล่งมาก เมื่อสิ่งนั้นทำให้ถึงจุดสุดยอด เหมือนเธอกำลังขึ้นเครื่องเล่นในสวนสนุก ที่ความเสียวสยิวจะไม่จบลงง่าย ๆ

“สะ เสือใหญ่ อ๊ะ อ๊ะ พอก่อน อื๊อ พอแล้ว อร๊าง!”

ไม่รู้ว่าจะใช่เขาไหม แต่สัมผัสที่รุนแรงเกินต้านทาน ทำให้เธอนึกถึงเขาอยู่ฝ่ายเดียว พอสองนิ้วแข็งถูกถอดถอนออกไป ร่างเล็กก็พลิกตัวลงนอนราบ ขาสั่นพั่บๆ ด้วยความเสียวที่ถูกทำให้เสร็จสมเกือบสิบน้ำ เมื่อใช้มือตวัดเข้าไปในร่องที่ฉ่ำแฉะ ก็มีความเหนียวหนืดไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขา ผลาญเรี่ยวแรงของเธอไปจนเกือบหมด

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!

ฟังจากเสียงหอบหายใจก็น่าจะรู้ ว่าเธอเกือบตาย

ตั้งแต่เกิดมาในชีวิต ยังไม่เคยถูกเกี่ยวเบ็ดให้เสร็จติดต่อกันหลายน้ำขนาดนี้มาก่อน ถึงจะฟินแต่มันก็เหนื่อย

กว่าจะกลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง ก็ตอนที่ไฟในห้องนั้นกลับมาสว่างไสวแล้ว เผยให้เห็นสภาพตัวเองนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง กลางหว่างขามีความเปียกชื้นจากน้ำรักที่ถูกเร่งเร้าให้ปลดปล่อยออกมา แต่ทว่ากลับไร้วี่แววของผู้กระทำจนเธอต้องหรี่ตาอย่างนึกคิดแล้วโพล่งออกไป

“นึกเรื่องแหวนไม่ออก เลยต้องทำแบบนี้ใช่ไหม!?”

ไม่มีการตอบกลับ มีแต่ความเงียบสงัดภายในห้อง

“ได้ ถ้าไม่ออกมาคุยกันดีๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!”

สิ้นสุดประโยคนั้น ร่างเล็กก็ลุกพรวดพราดขึ้นจากเตียงนอน แต่สิ่งที่ทำให้เธอถึงกับหน้าแดงซ่าน คือน้ำรักที่ไหลเยิ้มลงมาตามเรียวขา มันเยอะมากเพราะเสร็จสมไปหลายครั้ง แล้วถ้าเขาเห็นภาพนี้ มันจะดูน่าอายมากๆ เลย