“ถ้าหอมอีกที หนูจะโกรธจริงๆ แล้วนะ”
“โกรธเรื่องอะไร?”
“ก็เรื่องที่ป๋ามาหอมแก้มหนูนี่ไง”
“ไหนบอกว่ายอมทุกอย่าง”
“….” คราวนี้เธอเริ่มเงียบ
“ป๋าอยากให้หนูเข้าใจป๋า”
“….” ไม่ตอบโต้ แต่ยิ่งฟัง
“เรื่องบางเรื่อง ป๋าไม่สามารถเล่าให้หนูฟังตอนนี้ได้ เพราะป๋ามีความจำเป็นที่ต้องเก็บความลับนี้เอาไว้ แต่ถ้าหาร่างเจอเมื่อไหร่เดี๋ยวป๋าจะเล่าให้ฟังทุกอย่างเลยนะ”
“ถึงตอนนั้นหนูก็คงไม่อยู่ฟังแล้ว…”
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ?”
เธอเบือนหน้าหนีไม่อยากสนทนาต่อ
“ป๋ารู้สึกดีกับหนูนะ”
ก็แค่รู้สึกดี ไม่ได้รู้สึกรักใคร่กันเสียหน่อย
[แล้วนี่เราจะไปหวังให้เขารักเราทำไมเนี่ย!?]
“เ****นเหรอ?”
“….” เขาเงียบ น่าจะอึ้งแหละมั้ง
“เ****นก็บอกว่าเงี่ยน จะได้ให้เอา”
“คิดว่าป๋าหวังแค่นั้นเหรอ?”
“แล้วไม่ใช่หรือไง?”
“ใช่”
ฉึก! เจ็บไหมล่ะอีก้าน ดันไปถามเขาแบบนั้น
“งั้นก็ปล่อยสิ เดี๋ยวหนูจะสนองควา
