Chapter 11
Alisa's POV
Parang kailan lang ang bilis ng panahon.
"Totoo ba 'to? As in totoo ba talaga 'to? Kasal na ako? I mean kasal na pala ako? Aaahh!! Ewan!" napapasabunot tuloy ako sakin sariling buhok. Para akong baliw na kinakausap ang sarili, baka mamaya mapuna ako ni Adam at ma sita na naman ako.
Nandito lang ako sa kwarto namin.
Bakit kasi iisang kwarto lang kami? Iyan tuloy nabiak na ang 'di dapat mabiak. Ginusto ko na rin dahil naisip ko na do'n rin ang punta.
Infairness masarap pala ang first time. Pero ayaw ko na munang maulit pa at baka may mabuo. Saka di naman ako nagmamadali. Ayaw ko rin mahulog ng lubos kay Adam baka kasi darating ang araw na mawawala na ang bisa ng kasal namin. Hindi ko naman masabi na mahal ko s'ya, dahil wala p naman akong may nararamdaman talag
