“แม่ฉันออกไปแล้วไม่ต้องเล่นละครแล้วนะ จริงๆ เธอรู้จักฉันก่อนแล้วไม่ใช่เหรอ ก่อนที่เราจะแนบชิดตัวติดกันเสียอีก” รัชภาคย์ยื่นหน้าเข้าไปหา เธอถอยหลังมองเขาอย่างรังเกียจ
“ไม่เคยรู้จัก และไม่ได้อยากรู้จักด้วย” เธอมัวแต่ยุ่งเรื่องแม่และน้อง ไม่ได้มีเวลาไปรู้จักเขาหรอก รัชนีกรเองก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่บอกว่าเธอต้องมาทำงานกับลูกชายของท่านเท่านั้น
“ไม่อยากรู้จักแล้วมาทำงานกับฉันทำไม” เขากอดอกมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ฉันไม่ได้อยากมาทำงานกับคุณ แต่คุณป้าบอกว่าขาดคน”
“ตลกแล้วยายหน้าจืด ฉันว่าเธอสมรู้ร่วมคิดกับคุณแม่เสียมากกว่า แม่ให้เธอเท่าไหร่ ฉันให้มากกว่าเลยเอา กับเธอนอนไม่ถึงอาทิตย์ฉันก็เบื่อแล้ว ก่อนจะโละทิ้งไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันจะเพิ่มเงินให้อีกก้อนโต เพราะผู้หญิงที่คุณแม่หามาให้เป็นแบบนี้ทุกคน” เขาพูดอย่างดูถูก
“คุณพูดบ้าอะไรของคุณ จะดูถูกกันเกินไปแล้วนะ”
“ดูถูกก็ดีกว่าดูผิด วันก่อนฉันเสนอ
