บทที่ 1 อย่าพูดแบบนี้อีก
599 Words
บทที่ 1 อย่าพูดแบบนี้อีก
ณ งานบวช
19:00น.
“ ไอ้เลย์มึงจะแต่งงานแล้วเหรอ ไอ้นี่ไม่คิดจะบอกงานกูเลย ” ผมที่นั่งกินเบียร์อยู่ในงานบวชของเพื่อนอีกคนหันไปมองคนที่พูด
“ ถ้าไม่มีใครบอก แล้วมึงรู้ได้ไงไอ้ตูน! ” ผมตอบกลับไปทันทีพร้อมยักไหล่
“ กูได้ยินข่าวมาจากเพื่อนคนอื่นนะสิ ” ไอ้ตูนพูดจบนั่งลงใกล้ผม
“ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาและกูไม่มีเวลาไปหามึงด้วย งั้นมึงก็อย่าลืมมางานกูด้วยล่ะ ” ผมพูดขึ้นทันที ก็มันอยากทักเองนี่น่า
“ 555+ ไอ้นี่ เออๆกูไปแน่ ไปกินเหล้าให้มึงขาดทุนเลยคอยดู กูจะใส่ซองแค่สองร้อย ”
“ ถ้ากูเห็นมึงไป กูจะบอกทุกคนว่าเอาเหล้าฟรีให้มึงหนึ่งกรมก็พอ ที่เหลือถ้าอยากกินอีกต้องซื้อเอาเอง ”
“ โห ไอ้นี่ กูเพื่อนมึงนะ ขี้งกไปได้ ได้ข่าวว่าจัดงานใหญ่เสียด้วยสิ ”
“ ข่าวมึงไม่ผิดหรอกไอ้เพื่อน ”
“ แหม่ๆ 555+ เออไอ้คนรวย ต่อไปกูคงเป็นคู่เขยกับมึงด้วย ”
“ มึงจะจีบไอ้ฝันเหรอ? ”
“ เออ กูว่ามันน่ารักนะ ” ไอ้ตูนยอมรับในทันที
“ กูมองสองคนนี้เหมือนกันตลอด นี่แอบคิดว่าฝาแฝดอะ เผลอทักผิดด้วยวันก่อน ” ไอ้ภพพูดแทรกขึ้น
“ มึงหมายถึงพี่ดาวกับไอ้ฝันเหรอ ” ไอ้ตูนถามขึ้น
“ เออ ” ไอ้ภพตอบกลับ
“ เออกูก็ว่าคล้ายกันอยู่หลายส่วนนะ แล้วมึงไม่งงบ้างเหรอ ดูดีๆ นะ พอแต่งงานไป ไม่ใช่ว่าไปเข้าห้องน้องเมียแทนไอ้เลย์! 555+ ” ไอ้ตูนพูดแล้วหัวเราะตาม
“ กูเป็นเพื่อนกับไอ้ฝันมานาน ทำไมกูจะจำมันไม่ได้ อีกอย่างกูไม่ได้มองว่าเหมือนนะ แต่แค่คลับคล้ายคลับคลาเอง ”
“ ใครจะไปรู้ล่ะ 555+ ” ไอ้ภพพูดอย่างขบขัน
“ แล้วมึงแต่งวันไหนวะ ”
“ อีกสามวัน ดาวจะลางาน ช่วงนี้เห็นว่างานยุ่ง หยุดไม่ได้ด้วย ”
“ งานยุ่งอะไรวะ555+ ช่วยแม่ขายของที่ร้านขายของชำนี่น่า เป็นร้านของตัวเองจะหยุดเมื่อไหร่ก็ได้ปะ ถ้าเป็นคนน้องว่าไปอย่าง กูพบวันก่อน ทำงานในเมือง ดูจะยุ่งจริงๆ ไม่ยอมทักกูเลยทั้งที่เป็นเพื่อนร่วมห้องกันตอนเรียนมัธยม ” ไอ้ภพพูดจบ ผมกับไอ้ตูนมองหน้ากัน
“ ไอ้เหี้-ภพ มึงจำผิดคนแล้ว คนที่ขายของคือน้องสาว คนที่ทำงานในเมืองคือพี่สาวเว้ย! ”
“ ไม่จริง พวกมึงอำกูปะ ” ไอ้ภพทำหน้าสงสัยในทันที
“ อำเหี้-อะไรล่ะ ไอ้ฝันกรีดยางกับขายของอยู่บ้าน คนที่มึงเห็นคือพี่ดาวคู่หมั้นไอ้เลย์เว้ย! ”
“ ก็ตอนกูเจออะ กูเห็นนะว่าผู้หญิงคนนั้น พี่ดาวหรือไอ้ฝันนี่แหละ มีหนุ่มควงแขนด้วยนะ สายตาที่มองกันก็หวานหยดย้อยราวกับว่าเป็นคู่รักกันเลย! ”
‘ ปึก ’ แก้วเบียร์ที่ผมยกดื่มถูกวางลงอย่างแรง จนเพื่อนทั้งสองคนพากันสะดุ้ง
“ กูไม่ชอบ อย่าพูดแบบนี้อีกนะไอ้ภพ ถ้ากูได้ยินอีก มึงเจ็บตัวแน่! ” ผมพูดจบลุกขึ้นยืน เดินไปหาพ่อแม่ของนาค แล้วยื่นซองที่ใส่เงินให้และขอตัวกลับบ้านในทันที
🌻__________🌻
นามปากกาผกายมาส
- Writer
