ผู้กองนภพีท์จ้องมองอชิรญาเขม็ง เมื่อหญิงสาวกลายเป็นคนละคน กับคนที่นอนฝันร้าย ร้องไห้เพราะความหวาดกลัวเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
“คุณฝันร้าย กรีดร้องลั่นบ้าน พยายามต่อสู้กับสิ่งที่ตามทำร้ายคุณในความฝัน ผมกับพิรัลจึงเข้ามาดูคุณ”
อชิรญาหันไปมองพลทหารพิรัลซึ่งยังคงยืนอยู่ตรงช่องประตูห้องนอน ก่อนจะหันมามองหน้าผู้กองนภพีท์ที่ไม่ยอมปล่อยอ้อมแขนจากเธอสักที
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรมาก กรุณาปล่อยฉันได้แล้ว”
ถูกออกคำสั่งอย่างเย็นชาถึงสองครั้งสองคราด้วยกัน คราวนี้ผู้กองนภพีท์ปล่อยร่างเล็กตามที่ถูกออกคำสั่ง แต่หาได้ปล่อยดีๆ ไม่ ร่างใหญ่ผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แถมยังผลักร่างบางให้ล้มไปนอนหงายอยู่บนเตียงใหญ่ สมกับความต้องการที่อชิรญาอยากให้เขากับเธอเช่นนี้
“ในเมื่อคุณบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ถ้ายังงั้นคุณคงสามารถตอบคำถามผมได้ว่า ตอนที่คุณฝันร้ายนั้น คุณพูดถึงใคร ใครที่คิดจะฆ่าคุณ”
‘ปิดปากให้เงียบ ห้ามบอกใค
