บทที่ 2
1101 Words
“พี่เมฆรักน้องพรีม...รักที่สุด...จูบพี่เมฆนะคนดี...จูบพี่เมฆให้ทั่วทั้งตัว...”
ผู้กองนภพีท์กระซิบอ้อนวอนอยู่ระหว่างร่องปทุมหอมหวาน ริมฝีปากร้อนรุ่มดูดเม้มตรงบริเวณที่กำลังกดใบหน้าชอนไชอยู่ จากนั้นก็ตวัดลิ้นนุ่มๆ หยอกเอินยอดถันสีชมพูหวาน พร้อมกับยกมือฟอนเฟ้นทั่วปทุมงามสล้าง เรียกเสียงครางกระเส่าได้จากคนในอ้อมแขนในทันที
“พี่เมฆอยากให้น้องพรีมจูบพี่เมฆทั้งตัวใช่ไหมคะ”
อชิรญากระซิบถามเสียงแผ่วเบาปนหอบสะท้าน เมื่อปลายลิ้นนุ่มๆ ตวัดรัวขบเม้มบนยอดถันบวมเป่งของเธออีกครั้ง ใบหน้างามร้อนผ่าว ตัวแดงไปทั้งตัว ยิ่งผู้กองนภพีท์ ทอดสายตาหวานฉ่ำมายังเรียวปากแดงก่ำ เพราะพิษจุมพิตเร่าร้อน มือใหญ่ร้อนผ่าวแตะต้องสัมผัสลูบไล้ทั่วหน้าท้องแบนราบ ทำเอาเธอวาบหวิวใจเต้นไม่เป็นส่ำ
“จูบพี่เมฆ...จูบพี่เมฆทั้งตัว คนดีของพี่...”
ผู้กองนภพีท์ทอดสายตามองเรือนร่างอรชร ปทุมอวบอิ่มขาวผ่อง รวมทั้งกลีบดอกไม้หวาน ที่อยู่เบื้องหน้าทำให้เขาหายใจติดขัดครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าเขาจะรับอชิรญามาอยู่ด้วยกันในทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ แม้จะเคยทอดมองเรือนร่างงดงามนับครั้งไม่ถ้วน ทว่าคราใดได้ทอดสายตามองร่างบางขาวผ่องยองใย เลือดทุกหยดในกายของเขาก็เดือดพล่านด้วยความต้องการจนแทบระงับไว้ไม่อยู่
อชิรญาอายหน้าแดงร้อนผ่าวกับคำสั่งกระซิบอ้อนวอนสั่นกระเส่า ไม่ว่าผู้กองนภพีท์สั่งให้มอบความรักด้วยวิธีใด หญิงสาวก็ทำตามทั้งนั้น เพราะคลื่นความรัญจวนซาบซ่าน ที่ประดังเข้ามา ทำให้เธอมึนงงคิดอะไรไม่ออกนอกจากเรือนกายแข็งแกร่ง ที่รอรับการจุมพิตจากเรียวปากอิ่มของเธอ
“น้องพรีมอยากจูบพี่เมฆทั้งตัว”
ครางบอกชายที่รักแล้ว เรียวปากอิ่มก็ลดลงต่ำ เผยอเรียวปากขบเม้มยอดถันสีเข้ม ที่ยังคงแข็งเป็นไตชูชันอยู่ในอุ้มปากเช่นเคย
ขณะมอบความกระสั่นซ่านให้ผู้กองหนุ่มด้วยเรียวปากอิ่มและลิ้นนุ่มๆ ที่ตวัดรัวไล้ทั่วแผงอกกว้าง มือเล็กทั้งสองก็นวดเคล้นคลึงทั่วเอวหนาและหน้าท้องเต็มไปด้วยมัดกล้าม ก่อนจะกรีดปลายนิ้วลงต่ำไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสัมผัสกอบกุมกายแข็งขึงร้อนผะผ่าวไว้ในอุ้มมือทั้งสอง
“โอ้...น้องพรีม...จูบ...จูบพี่เมฆ”
ขณะกระซิบบอกหญิงคนรักไปแล้ว ผู้กองนภพีท์ก็ต้องคำรามลั่น กัดฟันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง เพื่อระงับคลื่นความซาบซ่านรัญจวนใจ อันเกิดจากฝีมือของมือเล็กนุ่มนวล ที่ขยับลูบไล้ขึ้นลงตามจังหวะรักอันหนักหน่วง
นาทีต่อมาผู้กองหนุ่มก็แทบระเบิดธารวาลาแห่งความสุขออกมา เมื่อเรียวปากอิ่มเปียกชื้นเข้ามาครอบครองกายแข็งขึง แทนมือเล็กนุ่มนิ่มในก่อนหน้านี้
“โอ้...น้องพรีม...”
ผู้กองนภพีท์แทบคลั่งด้วยคลื่นแห่งความสุขสม คลื่นความรัญจวนหรรษา ที่กำลังปะทุเต็มที่ รอเวลาระเบิดดังภูเขาไฟลูกใหญ่ การมอบความรัก มอบความสุขให้เขาอย่างไม่ประสีประสามากนัก เป็นที่ถูกใจของเขาในทุกคราที่ได้โรมรันเพลิงสวาทกับอชิรญา
และด้วยเกรงว่าจะปลดปล่อยมวลความสุข ปลดปล่อยธารลาวาแห่งรัก ก่อนจะทันได้มอบความสุข ส่งให้อชิรญาเดินทางไปสัมผัสปุยเมฆขาวสะอาด ผู้กองนภพท์จึงถอนกายแข็งขึงออกจากเรียวปากอิ่ม มือใหญ่จับเอวเล็กไว้แน่นแล้วยกร่างบางระหงให้บรรจงโอบกอดกายแข็งขึงไว้จนหมดสิ้นด้วยดอกไม้ชุ่มฉ่ำลาวารัก
“น้องพรีม...รักพี่เมฆ...”
อชิรญากระซิบบอกรักชิดกับต้นคอที่เปียกชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อของผู้กองนภพีท์ หญิงสาวขยับกายโรมรันมอบความหฤหรรษ์ตามท่วงทำนองรักที่ผู้กองหนุ่มเคยพร่ำสอนไว้ เธอปลดปล่อยครางระงมในทุกคราที่ผู้กองยกสะโพกโจนจ้วงตอบรับจังหวะการกระแทกกระทั้นโรมรันของเธอ
คลื่นความซาบซ่านหฤหรรษ์หรรษา อันเกิดจากการโรมรันรักด้วยจังหวะดุดันเร่าร้อน กำลังทำให้อชิรญารู้สึกราวกับหายใจไม่ทัน หญิงสาวครางกระเส่า หอบหายใจรัวเร็ว มวลดำกฤษณาลูกใหญ่ถาโถมเข้าใส่บาดลึกทั่วเรือนกายจนสั่นสะเทิ้มไปทั้งตัว
เมื่อความหรรษากระสั่นซ่านโหมกระหน่ำใกล้ถึงที่สิ้นสุดของเพลิงสวาท ผู้กองนภพีท์ก็ยกสะโพกขึ้นสูง พร้อมกับจับยึดเอวเล็กช่วยเพิ่มน้ำหนักในการสอดประสานให้ด่ำลึกหนักหน่วงมากกว่าเดิม พร้อมกับคำรามสั่งให้หญิงที่รักโถมกายรัวเร็วตามจังหวะการนำทางของตนเอง จวบจนกระทั่งคลื่นความสุขสมปะทุแตกซ่าน ความกระสั่นเสียวไหลอาบทั่วเรือนกายทั้งสอง ที่ต่างก็กระตุกเกร็งไปกับความสุขที่ต่างก็มอบให้แก่กันและกัน
“น้องพรีม...อยู่กับพี่เมฆแล้วน้องพรีมมีความสุขมากไหมครับ”
ผู้กองนภพีท์กดจุมพิตลงไปบนกระหม่อมบาง ขณะกระซิบถามหญิงคนรัก หลังจากปรับลมหายใจหอบรัวเร็วด้วยเพลิงเสน่หาอันเร่าร้อนให้เป็นปกติแล้ว
“น้องพรีมมีความสุขมากค่ะพี่เมฆ”
อชิรญาพยักหน้ารับพร้อมกับกดจุมพิตหนักๆ ลงบนริมฝีปากของผู้กองหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะซบหน้าลงกับอกกว้างอันแสนอบอุ่นที่คอยปกป้องเธอเสมอมา
“ขอบคุณน้องพรีมที่รักพี่เมฆ ขอบคุณที่ทำให้พี่เมฆมีความสุขที่สุด”
ผู้กองนภพีท์กดจุมพิตลงไปบนกระหม่อมบางอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาบนเปลือกตาทั้งสอง ผ่านจมูกเล็กโด่งงาม แล้วมอบจุมพิตหวานฉ่ำบนเรียวปากอิ่มเป็นเวลาเนิ่นนาน
พอผละริมฝีปากออกแล้วก็ดันร่างเล็กให้ถอยห่างเล็กน้อย ดวงตาคมกริบทอดมองแน่นิ่งยังดวงตากลมโตคู่สวยและใบหน้าหวานงามลออ พร้อมกันนั้นก็ลอบถอนหายใจลึก ไม่กล้าตัดสินใจบอกบางสิ่งบางอย่างให้คนรักล่วงรู้
อาการผิดสังเกตของผู้กองหนุ่มก็ไม่ได้รอดพ้นไปจากสายตาของอชิรญา “พี่เมฆดูเครียดๆ นะคะ มีปัญหาที่ทำงานหรือเปล่าคะ”
“ก็ไม่เชิงครับน้องพรีม คืออีกหนึ่งสัปดาห์พี่เมฆต้องไปอเมริกาครับ”
- Writer
