“อรุณสวัสดิ์ครับ...”
“อรุณสวัสดิ์นิค...”
เธองัวเงียลืมตาตื่นขึ้นมาแต่ก็ต้องอ้าปากค้างที่เห็นคนที่นอนคู่กับเธออยู่ข้างๆ ตอนนี้เป็น
“คุณ...”
“ตื่นแล้วหรอครับ...?”
เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นทีนทีโดยลืมไปว่าบนตัวเธอไม่มีเสื้อผ้าเหลือสักชิ้น
“ผมว่า...ก่อนที่คุณจะลุกขึ้นยืนช่วยก้มดูตัวก่อนอีกว่านะครับ...”
เธอก้มมองดูตัวเองถึงกับอึ้ง
“กรี๊ดดดดด...”
เธอร้องกรี๊ดเสียงดังแล้ววิ่งขึ้นเตียงอีกครั้งดึงผ้าห่มที่เขาใช้ห่มอยู่มาปิดตัวเองไว้ เขาเห็นแล้วขำท่าทางที่ดูตลกของเธอ
“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไมฉันกับนาย...?”
“....”
เขาไม่ตอบแต่เลือกที่จะลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงนอนแล้วก็กันมายิ้มให้เธอ
“นิคไปไหน...?”
“....”
“ฉันถามว่านิคไปไหน...?”
“นิคมันไม่อยู่หรอก...”
“ไม่อยู่...แล้วเมื่อคืนนี้....?”
“คุณกับผมไง...”
“ไม่จริงอะ...เมื่อคืนนี้ไม่ใช่นาย”
“ถ้าไม่ใช่ผมแล้วไอ้นิคมันหายไปไหนล่ะ...?”
“...
