“ว้าย! / ไม่ถอดเองใช่ไหม ได้”
“ทูพีช?”
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย! เอาชุดคลุมคืนมา”
“อะไรของนายอีกซีเจย์!”
“ว้าย! จะทำอะไร! ปล่อยนะซีเจย์” ฉันว่าเขาเสียงดังแต่มือก็คล้องคอเขาอัตโนมัติเพราะกลัวตก
“ไม่ปล่อย แล้วก็ไม่มีทางให้ออกไปในสภาพนี้ด้วย วันนี้ฉันหยุดไม่ได้แล้วจริงๆ...ขอนะครับที่รัก”
เขาจะทำบ้าอะไรอีกเนี่ย! ฉันทั้งตกใจแล้วก็กลัว และนอกจากกลัวอีกความรู้สึกในใจก็คือฉันกำลังเขิน เขินกับคำพูด น้ำเสียง และสายตาของเขา
“มะ ไม่เอาซีเจย์” ฉันอยากจะดิ้นรนขัดขืนแต่ก็กลัวตก ซีเจย์อุ้มฉันมาหยุดยืนที่ปลายเตียงแต่เขาไม่ยอมวางฉันลงและฉันก็ไม่กล้าดิ้นเพราะฉันกลัวตกก็เลยได้แต่บอกเขาด้วยเสียงที่สั่น
“ให้เอาเถอะ...นะครับ” ซีเจย์พูดเสียงแหบพร่า เขากระซิบเบาๆ แล้วก้มลงมาจูบฉันที่ไม่มีทางหนีและแน่นอนค่ะฉันไม่ได้อยากสมยอมเท่าไหร่แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันฉันถึงเหมือนคนที่โดนสะกดไปชั่วขณะ
“อืม~” เขาจูบฉัน
