...อย่างเธอจะไปรู้อะไร
คำพูดของเขาประโยคนี้ติดอยู่ในหัวฉันตลอดเวลา อยากจะคิดว่ามันไม่มีอะไร เขาแค่กัดฉันเล่นๆ ว่าฉันโง่หรืออะไรสักอย่าง แต่ก็คิดแบบนั้นได้ไม่สนิทใจเพราะสายตากับท่าทางของเขานั่นแหละ
ฉันติดอยู่ในความคิดนี้จนตอนนี้รถมาจอดหน้าบ้านพักของเขา ตอนนี้ 5 ทุ่มแล้วค่ะ 5 ทุ่มกว่าๆ เกือบเที่ยงคืนแล้วด้วยซ้ำแต่ไฟในบ้านยังไม่ปิด ห้องชั้นล่างเป็นกระจกเปิดโล่งหลายบานทำให้ฉันมองเห็นสองสาวเพื่อนซี้ต่างคณะที่นั่งอยู่ข้างในบ้านได้ชัดเจน
และมันชัดเจนว่าถ้าเดินเข้าไปจะต้องได้ยินคำพูดที่ไม่ดีจากปากยัยมีมี่แน่นอน เฮ้อ! น่าเบื่อ
“นั่งหึงจนลมออกหูแล้วมั้ง ฉันจะได้ทำงานครบ 3 เดือนไหมเนี่ย ท่าทางจะได้โบนัสตั้งแต่เดือนนี้แล้วล่ะมั้ง” พอเห็นฉันก็บ่นลอยๆ ขึ้นมาทันที เห็นหน้ายัยสองคนนั้นแล้วหงุดหงิดค่ะ พอหงุดหงิดก็เลยขอบ่นออกมาหน่อยพอเป็นยาระบาย
“ไร้สาระ” ฉันบ่นจบเสียงซีเจย์ก็พึมพำออกมาเบาๆ แต่ฉันได้ยิ
