เผียะ!!!
“สารเลว! ปีศาจ ฉันเกลียดคุณ”
ชายหนุ่มขบกรามแน่น ถูกตบหน้า ถูกเค้นเสียงด่า ไม่ได้ทำให้เดนิคอฟเจ็บปวดเท่ากับถูกมองด้วยแววตาเกลียดชังเหมือนที่มธุรินดามองเขาในขณะนี้
“แน่นอน คนอย่างเดนิคอฟเป็นปีศาจกลับชาติมาเกิด เมื่อไรจะลงมือมอบความสุขให้กับผมสักที อย่าลืมว่าอีวานยังอยู่ในบ้านของคุณ และผมจะให้ลูกน้องคอยติดตามคนในครอบครัวของคุณเป็นดั่งเงาเลยล่ะ รินดา”
เดนิคอฟไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องบังคับให้มธุรินดามอบความสุขให้กับเขาด้วย มีผู้หญิงเป็นร้อย เป็นพันพร้อมทำหน้าที่บำเรอสวาท แต่เขากลับไม่ต้องการพวกเธอเหล่านั้น เขาต้องการมธุรินดาเพียงคนเดียว และไม่ได้ต้องการแค่เพียงนาทีนี้ วันนี้ เท่านั้น แต่...เขาต้องการหญิงสาวตลอดไป
“ถอดเสื้อผ้าของคุณออก และของผมด้วย”
มธุรินดากัดเม้มเรียวปากจนแดงช้ำ กักเก็บความเจ็บปวดระคนข้นแค้นไว้ในใจ เดนิคอฟไม่มีทางปล่อยป้ามารีนและฟีน่าแน่ เธอยอมขายวิญญาณให้ก
