"คุณหนูฟาง ถ้าอย่างไรอยู่ร่วมกินอาหารกลางวันด้วยกันก่อนสิ" ชิงเฟยที่ตอนนี้ได้สติกลับมาจากฝันหวานของตนแล้ว ก็เอ่ยชวนคุณหนูฟางที่แวะนำอาหารมาให้เธอและกำลังจะเอ่ยขอตัวกลับให้อยู่ร่วมกินอาหารด้วยกัน
"เอ่อ..หม่อมฉันไม่กล้า เอ๊ย! หม่อมฉันมิบังอาจเพคะ" ฟางม่านชิงย่อมไม่กล้าตอบรับคำเชิญเพราะรู้สึกว่าฐานะของตนห่างชั้นกับคนระดับองค์ชายมากเกินไป
"ไม่ต้องเกรงใจ เจ้าเป็นสหายกับอาจินก็ถือว่าเป็นสหายของข้าด้วย" ชิงเฟยรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงไม่สนใจ แต่นี่ดูเหมือนคุณหนูตรงหน้าจะมีความชื่นชมและปรารถนาดีต่อสหายเพียงคนเดียวของตนจึงเอ่ยปากชวนอีกครั้ง ตัวเขาเพิ่งจะมีสหายคนแรกถ้ามีเพิ่มอีกคนก็ย่อมดี และคนหนูคนนี้ถ้าสหายของเขาสามารถคบหาได้ ตัวเขาเองก็น่าจะคบหากับอีกฝ่ายได้เช่นกัน
"จะดีหรือเพคะ หม่อมฉันเป็นแค่บุตรสาวจากครอบครัวคหบดีธรรมดาเท่านั้น" ฟางม่านชิงยังไม่กล้าตอบรับคำเชิญ ถึงแม้เธอจ
