Cruel Billionaire (SPG R-18)

4

Ella

Nagising akong masakit ang katawan pa rin. Mula nang hatawin niya ako ng sinturon ilang araw na ang nakakalipas ay di pa rin nawawala ang sakit. Ang aking gitna na lagi kong nilalagyan ng mainit na tubig ay lalong sumakit.

Nagulat akong nasa tabi ko ang halimaw at nakatulog sa tabi nito. Uminom kasi ako ng pangpatulog kagabi kaya antok na antok ako at halos di namalayan ang nangyari sa amin ng lalaki. Pero sa pagkakaalam ko ay umakyat ako sa kwarto at naramdaman ko kaunti ang mga halik niya.

Agad akong bumangon at lumabas ng kwarto. Mabuti at maaga pa at tulog pa ang mga body guards. Manipis pa naman ang suot ko at bakat ang katawan ko. Dali-dali akong bumaba at nagbihis sa kwarto. Tinulungan ko na si nanay na magprepare ng breakfast. Hinain namin bago sila magising at ako, nanatili lang sa kusina. Hindi ako lumabas ng dinning room at sumang-ayon naman si nanay na doon lang ako sa kusina. Pagkakain nila ay nag-alisan din ang boss at ang mga kasama nito.

“Kaya mo pa ba dito?”

“Wala naman akong magagawa. Hihintayin ko na lang hanggang sa magsawa sya sa akin at paalisin ako,” matalino ako pagdating sa klase. Magaling ako sa memorization pero pagdating sa mga problema sa buhay, di ko alam ang dapat na gawin. Kagaya ng sitwasyon ko ngayon. Hindi ko alam paano ako makakawala sa lalaking deminyo na iyon.

“Tatagan mo ang loob mo para sa mama mo,” saad ni nanay.

“Opo. Kaya ko naman,” kaya kong maging parausan niya pero hwag nya lang akong saktan. Kaya kong tiisin ang kababuyan niya para sa kalayaan kong inaasam.

Matiisin akong tao at di agad sumusuko. Alam kong pagsubok lang ang lahat at malalampasan ko rin ito.

Narealize kong di ako sinasaktan ng halimaw physically kung hindi ako nanlalaban kaso lang gabi-gabi niya akong ginagamit. Gaya ng dati, walang halik o hawak. Tanging ang pagpasok lang ang nais nito. Hinayaan kong gabi-gabi niya akong gamitim. May gabi na sinasakal ako nito pero hindi ako lumalaban. Kung mawawala ang sakit na nararamdaman niya sa mga pinaggagagawa niya sa akin ay hahayaan ko sya para maghilom ang mga sugat niya.

Like my mom, pareho naming inuuna ang kapakanan ng iba. Mapagparaya kami at maunawain. Magiging santa yata kaming dalawa pagdating ng panahon. I understand him more. Puro sakit ang nararamdaman ni Nathaniel for the past five years and I am a tool to comfort him. Nagtaka akong dalawang araw nang di umuuwi ang lalaki kaya kinausap ko si Shawn.

“Nasaan si Boss? Bakit di umuuwi?” usisa ko.

“Out of country. May meeting sa ibang bansa. Bakit miss mo na?” nakangising saad nito.

“Hindi ha. Masaya ngang wala sya,” alam ba nito ang pinaggagagawa sa akin ng boss niya? Parang nanunukso pa.

“Sinusungitan ka ba palagi?”

“Di lang palagi. Oras-oras pa.”

“Pinahihrapan ka ba?” nakita ko ang concern niya sa akin.

“Kaya ko naman. Kung magsasawa na sya sa pagpapahirap sa akin, pauuwiin na rin siguro niya ako.”

“Sundin mo lang ang gusto niya. Mabait naman yun. Malay mo lumambot ang puso sayo. Masyado lang magulo ang utak nun ngayon.”

“I hope so and that he might find peace in his heart. Mahirap yung maraming dinadala sa dibdib di ba?”

“Oo naman. Pinakamahirap at pinakamabigat ang may galit sa puso.”

“And besides, he’s accussing the wrong person. Hindi si Daddy.”

“Sure ka?”

“Ofcourse. I know my Dad. He’s a man with dignity. For sure, iba ang nagpapatay sa family niya. Sino bang nag-imbestiga? Mali sila.”

“He has a private investigators.”

“Tapos tinuro nila ang daddy ko? He’s not a reliable source. Peke yun siguro at pinerahan lang sya.”

Habang nagkakausap kami ni Shawn ay tumunog ang phone nito.

“What? I’m not doing anything. Nag-uusap lang kami. Binabantayan ko naman ang bahay kaya hwag ka ngang magselos dyan,” napakunot ang noo ko sa aking narinig. “Nag-uusap nga lang kami. Wala kaming ginagawang masama. Alam kong puro cctv ang bahay mo. Sige na magtrabaho ka na dyan at hwag mo kaming bantayan ng bantayan.”

Nag-ayos na ako sa kusina at iniwan na si Shawn na may kausap pa rin sa kanyang phone. Maya-maya ay sa salas na ako pumunta para magwalis. Alam kong nakamasid ang halimaw at kailangan kong gumawa ng gawaing bahay. Lumapit naman si Shawn at kung anong may tiningnan sa ulo ko.

“Ano, may dumi ba?” tanong ko.

“Parang may kuto.”

“Excuse me. Ang kapal mo ha?” sabay hampas ko dito at tatawa-tawa naman ito.

“Teka meron nga,” pangungulit pa nito at wala sigurong magawa sa buhay niya kaya pinagtitripan ako.

“Wala akong kuto, ok. I shampoo regularly,” inis na saad ko at tatawatawa pa rin ito. Di ko maintindihan ang kakulitan niya.

“Teka, nagkaboyfriend ka na ba?” bigla nitong natanong.

“NBSB. My parents are strict.”

“Oh, ok. Kaya pala masungit.”

“What? What do you mean? Ako masungit?” talagang nang-iinis sya.

“Matandang dalaga means masungit.”

“What? Of course not. Hindi ako matandang dalaga, ok,” hinabol ko ito habang hahampasin ko sana ng walis. Nagtakbuhan kami sa loob ng living room na parang mga dagang malaya dahil wala ang pusa.

Maya-maya tumunog nanaman ang phone ni Shawn at napatigil ito. Doon ako nakakuha ng pagkakataon para mahampas siya ng walis.

“Wait! Aray ko! Ano nanaman ba, Nathan? We’re just talking. Ang seloso naman oh. Aray aray! Umuwi ka na para di ka magalit dyan. Binubugbog na ako dito.”

“Ano bang pinagsasabi mong selos? Si Nathan nagseselos? Are you lovers? Sabi ko na nga ba. Paminta kayong dalawa.”

“Hoy, di kami bakla. Magwalis ka na lang dyan manang.”

“Manang? I’m not an old maid ok,” nahampas ko nanaman ang lalaki dahil nakakapikon sya.

“Oo na. Sige na. Di ka na nga manang. Aray ko,” ilang ulit ko pa syang nahampas.

“Tawagin mo pa akong manang o old maid, lagot ka talaga.”

Patungo na ako sa kusina saka nagbelat kay Shawn. Para kaming mga bata. Hay, kahit papaano ay nakakawala ng mga sakit sa aking loob ang pag-uusap at pagkukulitan namin. Tinulungan ko si nanay sa mga gawain niya at kahit paano nag-iimprove na ako sa palagay ko sa mga gawaing bahay.

Pagsapit ng gabi, naligo lang ako. Parang kulang. I need my serum, my cream, my toner and my lotion. Nagda-dry na ang balat ko at kailangan ko ang mga beauty products ko. Pero ok lang basta hwag na lang umuwi ang halimaw para hindi na ako masaktan at di na ako gamitin.

Nahiga akong walang inaalala. Alam kong mga isang linggo pa ang halimaw kung nasaan man sya kaya masaya ako at magaang ang pakiramdam ko. Umaga at masaya kaming nagkukwentuhan ni Shawn kasama si Nanay sa kusina.

“This is my specialty, eat this?” proud na saad ko sa dalawa kong kasama. Its my first cooking ever. Ako lang at walang tulong galing kay nanay.

“Special na ba yan? Pancake and sausage,” panunukso nanaman ni Shawn.

“Yes! Its my first time to cook at ikaw ang unang makakatikim,” pagmamalaki kong muli.

“Parang kinabahan ako sa first time ha.”

“Grabe ka. Your so bad talaga,” napasimangot ako at kunyaring galit.

“Oo na. Kakaininin na nga,” napilitan na rin ito pero masarap naman kanina ng tikman ko.

May narinig kaming kotseng dumating habang kumakain ng almusal at nagkukulitan. Ang lakas ng tunog ng sports car na pumasok. Parang galit na amo namin.

“May bisita tayo?” tanong ni nanay

“Who is it? I asked.

Marahas itong pumasok sa loob ng bahay at nagmamadali. Bakit galit nanaman syang papalapit sa akin? Ano nanaman bang ginawa ko at nakaramdam ako ng malakas na pagkabog ng aking puso.

“Ouch!” saad ko nang hawakan ako nito sa braso at hilahin paakyat sa kwarto niya.

“Nathan,” saway ni Shawn pero di nya ito pinigilan sa paghila sa akin. Takot din ito marahil sa boss niya.

“Hwag kang makielam, Shawn.” saad ng halimaw.

“Lumalandi ka pa sa assistant ko habang wala ako. Bakit? Akala mo matutulungan ka niyang takasan ako. Hinding-hindi mo ako matatakasang babae ka,” hinawakan niya ang panga ko ng mahigpit habang nasa loob kami ng kanyang silid.

“You’re hurting me. Wala akong ginagawang masama.”

“Talagang masasaktan ka sa akin.” akmang itatali nanaman niya ako pero nagpupumiglas ako.

“No please. Don’t do this. Wala kaming ginagawa ni Shawn,” I was crying pero di sya natinag at di ako pinakinggan. Nakadapa ako at alam kong dadampi nanaman sa akin ang sinturon niya. Tinali niya ang bibig ko para hindi makasigaw. I was just crying habang galit na galit sya at patuloy na hinahampas ng sinturon ang likod ko.

I didn’t know what I have done to him para magalit sya ng todo ng araw na iyon. The door was locked inside kaya di makapasok si Nanay at si Shawn na kumakatok maigi. I was hit may times at natapos lang nang napagod na sya. Nagwala pa sya sa loob ng kwarto at nagbasag ng gamit. Ang kirot ng buong likod ko at parang di na ako makatayo. Para akong bumaon na sa kama sa tindi ng mga hampas niya. I was about to lose my senses nang tumigil sya. Lumabas din sya at nakapasok ang dalawa. They untie me and Shawn hug me.

“Ella, gumising ka. Ella!” tinapik ni Shawn ang pisngi ko at saka ako nagising ng tuluyan. Para akong batang humahagulgol at napapahiyaw sa sakit dahil sa aking mga sugat.

Ginamot nila ako sa kwarto at si Shawn nasa tabi ko lang. Awang-awa sya sa akin habang di matigil ang pag-iyak ko. We heard a sportscar came out of the mansion. Si Nathan iyon. Humaharurot na umalis matapos niya akong saktan.

“I’m sorry. Kung nalaman ko nung una pa lang kung anong ginagawa nya sayo sana di kita hinayaang dalhin niya sa kanyang kwarto. I’m sorry Ella.”