5
1603 Words
Days pass. Ilang beses kong narinig na nagtatalo ang dalawang lalaki pero di ko maintindihan kung bakit hanggang sa nauuwi sa pagwwalk-out ni Nathan. Isang umaga ay nagtatalo nanaman sila.
“Hindi na kita maintindihan. Hindi ka naman ganyan,” galit na sigaw ni Shawn.
“Dahil ngayon, hindi ko na kayang makita silang masaya at ako lugmok sa kalungkutan.”
“Wala siyang kinalaman at maaaring hindi rin ang lalaking iyon ang may sala.”
“Ayoko nang makausap ka pa.”
Pagkatapos ng mga bangayan, hindi nag-iimikan ang magkababata. Dahil siguro sa mga ginagawa sa akin ng halimaw na si Nathan kaya nag-aaway sila ni Shawn. I still thank na di pa ako ulit ginagalaw ng lalaking halimaw. Ilang araw na mula nang saktan niya akong muli habang naroon si Shawn. Salamat din pala kay Shawn na nagsisilbing tagapagtanggol ko.
Pero napansin kong si Shawn, nawala ang pagkafriendly sa akin at di na kami masyadong nag-uusap. Tuwing lalapitan ko ito ay nagmamadaling umalis palagi.
“Shawn, tapos ka nang kumain? May ginawa akong dessert.”
“Mamaya na lang. Nagmamadali ako,” sabay alis nito
Kami lang ulit ni nanay ang magkausap. Then, I thought about my mom. Nag-aalala ako dahil may depression ito nang mawala si dad at naapektuhan lahat ng aming negosyo.
Isang umagang nag-aalmusal sila nang walang imikan at nagsalita si Nathan.
“Umakyat ka sa kwarto ko mamaya.”
“M-me?” takang tanong ko.
“Sino pa ba?”
“O-ok sir.”
“Maligo ka na tapos umakyat ka na.”
“Ano ba yan? Di na talaga nahiya,” padabog na tumayo si Shawn at hinagis ang kutsara at tinidor sa kanyang plato. Dirediretso itong lumabas ng bahay.
“May relasyon ba kayo ng gagong yon?” tanong sa akin ng halimaw habang nakaupo pa rin at kumakain.
“What? No! What are you talking about? Mabait lang sya sa akin,” sagot ko at nagtaka naman akong di man lang nya ba ako pipigilan sa pag-akyat sa kwarto ni Nathan. Di nya ba ako ipagtatanggol mula sa halimaw na gagamitin nanaman ako.
“Gawin mo nang inuutos ko,” tumayo na rin ito at iniwan ang kanyang pagkain. Paakyat na ito sa taas at ako naman ay nagtungo na sa banyo para maligo.
I hate this pero anong magagawa ko. Pinagbantaan niya akong sasaktan niya si Mommy kapag tumakas ako at di sinunod ang gusto niya. Pahihirapan nya daw si Mommy hanggang sa kusa na nitong hilingin na kitilin na lang ang kanyang buhay. I will protect her by sacrificing my self. Ako na lang ang pahirapan niya kung gusto niya at hwag lang ang mommy ko.
Pumasok ako sa kwarto niyang may kadiliman, pagkaligo ko. Sarado kasi ang mga bintana at makakapal na kurtina ang nakasabit.
“Wear this,” hinagis niya sa akin ang itim na damit. “Ano pang hinihintay mo? Bilisan mong magbihis,” galit na saad nito. Papasok sana ako sa kanyang banyo ng pigilan niya ako.
“Magbihis ka sa harap ko. Saan ka pa pupunta? Nakita ko na yang lahat,” unti-unti na akong nag-alis ng suot kong damit. I hate the fact na nakita na niya ang lahat sa akin at ginagamit ang katawan ko ng paulit-ulit. Sana ay sa mapapangasawa ko lang ipapakita ang lahat ng ito pero sa walang kwentang lalaki pa na tulad niya.
Ano pang maipagmamalaki ko sa lalaking mamahalin ko habang buhay? Wala na. Sirang-sira na ako at ginawa lang parausan ng demonyong lalaki. May tatanggap pa ba sa akin? Iisipin nilang parang pakawala lang akong babae.
Nakatitig lang sya sa akin at sa aking katawan habang naghuhubad. Isinuot ko naman ang lace na night gown na hinagis niya sa akin. See through at halos wala na ring natakpan sa akin. May katerno pa itong thong na napakaliit.
Pakiramdam ko ay para akong basahan lamang kung tratuhin ng lalaking ito.
I don’t deserved this. Marahas siya at madalas akong saktan. Kulang na lang ay patayin niya ako. Sumusunod naman ako sa kanya pero sinasaktan pa rin niya ako. I can’t believe na may taong katulad niyang walang puso at kaluluwa.
I live like a princess before. Walang nakakahawak sa akin at nakakadapong kahit ano. Lahat ay ginagalang ako at walang kahit sinong nananakit sa akin. Sya lang. Ang lalaking halimaw na dumukot sa akin habang pauwi ako sa aming bahay. Dinala ako sa bahay niya para gawing alila at parausan niya.
“Higa na,” utos niya at agad kong sinunod para di sya magalit at para di ako saktan.
Marahas na tinanggal ang aking pang ibaba na halos humiwa sa balat ko pero di ako nagreklamo. May oil syang nilagay sa akin at sa kanyang sandata pagkatapos ay walang pakundangan niyang pinasok agad ang kanyang alaga. Masakit at napaluha ako. Ang kaninang pinipigil kong pagluha ay tuluyan nang bumagsak.Hindi ako tumitingin sa kanya at nakabaling sa gilid ang ulo ko. Malakas ang pagbayo niya at lalo akong naiiyak sa paglapastangan niya sa akin.
Hanggang kelan ko mararanasan ito? Sana ay magsawa na sya o kaya may isang pangyayaring matatapos na ang karahasan niya at maaawa din sya sa ginagawa niya sa akin. Sana makunsensya na sya. Tangi kong hiling at panalangin.
Sa bawat pagtatalik namin ay gumagamit sya ng proteksyon. Ako naman ay binigyan ni Nanay ng pills para di ako mabuntis. Malaking problema daw kung may mabubuo sa ginagawa sa akin ng halimaw. Mas lalong problema daw ang idudulot nito kaya walang mintis ko itong iniinom.
Pagkatapos niyang makaraos ay sisigawan ako nito at paaalisin sa loob ng kwarto niya. Ayaw niyang magtigil pa ako doon at nandidiri daw sya sa babaeng katulad ko. Sya lang ang lalaking gumalaw sa akin kaya di ko lubos na maisip kung anong nakakadiri sa pagkatao ko. Masakit din syang magsalita na tumatagos sa puso ko at kahit kailan ay di ko malilimutan ang lahat ng mga sinasabi niya. Bumaba na rin si Nathan makalipas ang ilang oras.
“Wala ka ba talagang kunsensya?”
“Ano bang problema mo Shawn? Alam mo ang lahat ng nangyari sa akin tapos ngayon kakampihan mo ang babaing iyon?” rinig kong nagtatalo nanaman ang dalawa.
“Wala syang kasalanan. Di ka ba talaga nag-iisip? Pinaparusahan mo ang taong wala namang kinalaman sa nangyari sa yo,” paliwanag pa ni Shawn sa kaibigan.
“Tigilan mo na ako Shawn. Kung susuway ka sa akin, lumayas ka na dito at ayokong makita yang pagmumukha mo. Hindi ko na susuportahan ang nanay mong may sakit. Bahala ka nang magpagamot sa kanya.”
“Aalis akong kasama sya. Bahala ka kung ayaw mong ipagamot si nanay. Gagawa ako ng paraan para sa nanay ko.”
“Subukan mo at papatayin ko kayong dalawa. May relasyon ba kayo ha? Ano, umamin ka. Gusto mo sya di ba?” hindi ako lumabas ng kusina at pinakinggan lang ang usapan nila. Baka mapagbuntunan pa ako ng galit nito.
“Sira ulo ka na talaga. Nababaliw ka na dahil dyan sa galit sa puso mo. Nagiging halimaw ka na Nathan. Mag-isip ka nga.”
Agad sumakay sa motor si Nathan at mabilis na lumabas ng gate. Marahil ay ayaw nang makipagtalo pa kay Shawn. Humaharurot ang motor nito at napakabilis na nagmaneho papalayo sa mansyon.
“Shawn, ok lang ako. Kaya ko pa. Hwag ka nang makielam tsaka may sakit pala ang nanay mo. Kailangan mo ang tulong ng halimaw na yun.” saka lang ako lumabas mula sa kusina nang alam kong nakaalis na ang demonyo.
“Anong hwag? Hindi ako makakapayag na may nakikitang taong pinagmamalupitan. Di ko na kaya ang ginagawa niya sayo. Aalis na tayo dito.”
“Shawn, paano ang nanay mo? Kung may maitutulong lang sana ako pero wala eh. Baon kami sa utang dahil kay Daddy. Kaya ko pa namang magtiis.”
“Sasama ka sa akin,” hila ako nito palabas pero pinigilan kami ng bantay.
“Sir Shawn, hindi mo maaaring dalhin ang babae. Binagbilin ni Boss.” pakiusap ng gwardya.
“Mike, umalis ka dyan. Paraanin mo kami.”
“Shawn, hintayin nating gumaling muna ang nanay mo.”pigil ko rin sa lalaki. Makukunsensya naman ako kung ako ang niligtas pero may napahamak.
“Sir Shawn, ako naman ang malilintikan kay Boss,” pakiusap ng gwardiya.
Tumigil na si Shawn sa pangungulit sa gwardiya. Sinabi niyang susundan na lamang niya si Nathan kung saan man ito pupunta at kakausapin. Kukumbinsihing pakawalan na ako. Pumasok kami sa living room at doon niyakap ko sya dahil sa pag-aalala at pagmamalasakit niya sa akin.
“Hwag kang mag-alala. Gagawa ako ng paraan para maitakas ka.”
“Hwag mo kong isipin. Ang isipin mo ang nanay mo. Hindi mo naman ako kaano-ano.”
Bigla ko na lang naramdaman ang labi ni Shawn na dumampi sa labi ko at agad akong umatras.
“Shawn,” saway ko sa lalaki.
“I’m sorry,” sabay hawak niya sa pisngi ko. “Dapat inaalagaan ka at di sinasaktan. Di dapat ito nangyayari sayo.”
“Everything has a purpose. Hindi ko pa lang alam kung ano nga ba pero naniniwala akong dapat ko itong mapagdaanan.”
“Basta pangako kong ilalayo kita dito,” niyakap ako nito ng mahigpit nang maalala kong maraming cctv sa paligid.
“Pupuntahan ko lang si nanay,” agad akong umiwas baka makita kami ng halimaw.
“Sige, susunod din ako sa kusina mamaya. May mga sasabihin pa ako.”
Sa kusina na kami nagkwentuhan. Doon wala pang cctv na nakakabit. Sa living room lang sa garahe at sa may pool area.
- Writer
