Agad akong nahiga. Nakakapagod. Maaga pa ako bukas at halos ala una na ng madaling araw ng makauwi ako. Alas sais ng umaga nang gisingin ako ni Jane. Antok na antok pa ako dahil di naman ako nakatulog agad paghiga ko. Patuloy sa pagtakbo ni Nathan sa isip ko. Di sya mawala. Ang pagluhod nya at ang paghingi ng tawad pero hindi ako naniniwala dahil mas naaalala ko ang pagiging masama at malupit niya sa akin noon. Hinding-hindi ko makakalimutan ang lahat ng pagmamalupit niya.
“Doc. Bangon na. Mamaya marami nang mga pasyente,” panggigising ni Jane sa akin at parang ayaw ko pang humiwalay sa kama ko.
“Antok pa ako eh. Pwede bang close muna tayo? The doctor is sick. Very very sick right now.”
“Sick ka dyan. Bumangon ka na nga at nasaan na pala si Sir Nathan? Nabalitaan ko yung aksidente kagab
