ดวงใจหมอกิต ตอนที่ 11
997 Words
ฉันส่งไลน์ไปบอกหมอว่าจะย้ายออกจากห้องแล้ว หมอสามารถกลับมาใช้ชีวิตที่ห้องของตัวเองได้แล้ว จะไม่มีฉันคอยเกะกะสายตาหรือว่าหาเรื่องไม่สบายใจมาให้อีกแล้วนะ
ไม่อ่านแฮะ ยุ่งขนาดที่ว่าไม่สามารถหยิบมือถือขึ้นมาอ่านข้อความได้เลยเหรอ
ไม่อ่านก็ไม่เป็นไร หลังจากเซ็นสัญญาตกลงเรื่องค่าเช่ากันเรียบร้อยฉันก็รีบย้ายของเข้าห้องทันที ของส่วนมากซื้อใหม่เพราะไม่อยากกลับไปเอาที่บ้านส่วนเสื้อผ้าและชุดนักศึกษาฉันโทรบอกให้ป้าต้อยส่งแกรปมาให้
ห้องอยู่ในสภาพดีมาก สะอาด กลิ่นหอม เฟอร์นิเจอร์ใหม่เอี่ยมไม่บุบสลายเลยสักนิด ต่างจากห้องหมอกิตอย่างสิ้นเชิง
ฉันใช้วันหยุดให้เป็นประโยชน์มากที่สุด จัดห้องและออกไปซื้อของใช้จำเป็นรวมถึงของสดมาแช่ไว้ในตู้เย็น ถ้าลองหัดทำกับข้าวคงช่วยประหยัดค่าขนมไปได้เยอะ หรือว่าเปลืองกว่าเดิมก็ไม่รู้สิ
“เป็นไง เรียบร้อยดีมั้ย มีอะไรติดขัดโทรมาบอกพ่อได้ตลอดเลยนะ” ฉันมองไปรอบๆ แล้วก็ยิ้มออกมา แค่นี้ก็มากพอแล้ว
“ไม่มีแล้วค่ะ”
“เรื่องที่มหา’ ลัย แม่รู้แล้วนะ”
“ไม่โวยวายแย่เหรอคะ”
“ก็เดือดอยู่เหมือนกัน” นั่นแหละแม่ ใครพูดอะไรไม่ได้ ยิ่งเป็นเรื่องไม่ดีก็ยิ่งโกรธแล้วก็จะมาลงที่ฉันแบบไม่คิดจะถามถึงเหตุผล
“ขออยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ ได้มั้ยคะ จนกว่าจะเรียนจบหรือไม่ก็จนกว่าจะเปิดพินัยกรรม” นั่นคือวันที่ปู่ไม่อยู่แล้ว
“กลับไปเยี่ยมคุณปู่บ้างนะ ส่วนแม่ก็ ส่งข้อความไปหาบ้างก็ดี” ฉันรักแม่นะ รักมากด้วยแต่ไม่สามารถอยู่ใกล้ได้จริงๆ
“ค่ะพ่อ”
“อากาศร้อนมั้ยที่ไทย ปิดเทอมมาเที่ยวที่นี่มั้ย”
“คิดดูก่อนนะคะ”
คุยกับพ่ออยู่พักใหญ่แล้วก็เข้านอน พรุ่งนี้วันอาทิตย์ว่าจะลองหัดทำอาหาร เอาเป็นเมนูง่ายๆ ก่อน จะว่าไปเดี๋ยวนี้การทำอาหารไม่ใช่เรื่องยากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
วันต่อมา
ฉันกลับมาจากตลาดช่วงสายของวัน เห็นรถหมอกิตขับเข้าไปจอดที่ลานจอดรถพอดี คนที่เดินลงมาสภาพเหมือนอดนอนมาหลายเดือนทั้งๆ ที่ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วันเอง
“มะ หมอ ไม่ฟังเลย” ท่าทางรีบร้อน คงจะง่วงไม่ไหวแล้ว
ไหนๆ วันนี้ก็จะทำอาหารแล้ว ทำไปฝากเพื่อนบ้านด้วยเลยดีกว่า ถือเป็นการผูกมิตรเชื่อมสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
พอมาถึงห้องก็ลงมือทำโดยไม่ลืมเปิดคลิปนำทาง ขั้นตอน และวิธีทำอย่างละเอียด
นอกจากเป็นแกงเขียวหวานที่น้ำใสจ๋องแล้ว มะเขือที่ใส่ลงไปยังดำปี๋อีกด้วย
“เอาไงดีวะ” ไม่กล้าตักไปฝากเลยกลัวเขาคิดว่าแกล้งมากกว่าอยากผูกมิตรด้วย
ก็เลยตัดสินใจหยิบเบียร์ในตู้มาหนึ่งแพ็กพร้อมกับหาริบบิ้นมาผูกโบเพื่อให้ดูดีและสวยงาม
“ทำงานเหนื่อยๆ ได้เบียร์เย็นๆ สักป๋องคงสดชื่น”
ฉันรอให้ตะวันตกดินป่านนี้หมอคงนอนเต็มตื่นแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ยืนเคาะประตูอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงแกร็ก!
หมอต้องประหลาดใจมากแน่เลย คงคิดว่าหลุดพ้นจากเด็กอย่างฉันไปแล้ว แต่ขอโทษ ฉันยังอยู่แถมยังได้ห้องข้างๆ หมอด้วย
ทำหน้ายังไงดี
พอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละ
“เซอร์ไพรส์”
“อุ๊ย เชี่ย เอ๊ย ขอโทษ เปล่าว่าน้องนะ” นี่มันหมอธนินเจ้าของห้องเช่าที่ฉันเพิ่งย้ายเข้านี่
“มะ หมอ”
“เพื่อนพี่เอง” โอ๊ะตายจริง เป็นเพื่อนกันเหรอ ไม่เห็นรู้เลย
“เหรอคะ”
“เบียร์ เอามาให้ใคร” ฉันก้มมองเบียร์กระป๋องหนึ่งแพ็กในมือแล้วรีบยื่นไปข้างหน้าทันที
“ว่าจะทำกับข้าวมาให้แต่มันกินไม่ได้ก็เลยเปลี่ยนเป็นเบียร์แทนค่ะ ของผูกมิตรจากเพื่อนข้างห้องค่ะ”
“ขอบคุณครับ กำลังหิวอยู่พอดี” หมอธนินยื่นมือมารับไป ส่วนหมอกิตก็ยืนมองฉันนิ่ง นี่กะจะไม่พูดอะไรเลยใช่มั้ย
“ไม่แปลกใจเลยเหรอหมอ”
“อืม จะเข้ามามั้ย” ฉันรีบส่ายหน้า หมออยู่กับเพื่อนแบบนี้ไม่ใช่ไม่ไว้ใจแต่ไม่อยากเข้าไปรบกวนเวลามากกว่า เขาอาจจะติวหนังสือกันอยู่ก็ได้
“ไม่อยากรบกวนค่ะ”
“เกรงใจเป็นด้วยเหรอ” ฮะ ในใจดังมาก
“เป็นสิคะ ตามสบายเลยค่ะ แค่จะแวะเอาของมาให้” ผูกสัมพันธ์เรียบร้อย สรุปหมอธนินกับหมอกิตเป็นเพื่อนกัน
“ผิดหวังหรือไง ที่พี่ไม่ตกใจ”
“ก็ไม่คิดว่าจะเป็นเพื่อนกันนี่คะ”
“ห้องเป็นไง ถูกใจมั้ย”
“ก็ ดีค่ะ ราคาถูกมาก” หมอธนินพอได้เบียร์ก็เดินเข้าห้องไปเลย
“ไม่คิดว่าธนินมันจะปล่อยเช่าถูกขนาดนี้”
“หมอเข้าไปดื่มต่อเถอะค่ะ หนูจะไปอาบน้ำแล้ว”
“โอเค บ๊ายบายคุณเพื่อนบ้าน”
#หมอกิต
ผมรอจนได้ยินเสียงปิดประตูจึงเดินกลับเข้าห้องไปหาเพื่อนสนิทที่ขอมาค้างที่ห้องด้วยหนึ่งคืน
“ลำบากกูชิบ ห้องกูแท้ๆ”
“อย่าบ่นน่า”
“มันใช่เรื่องมั้ยไอ้กิต กูอยู่ของกูดีๆ”
“ปกติก็ไม่ค่อยกลับมานอนห้อง ปล่อยว่างทำไม กูช่วยมึงให้มีรายได้เพิ่มอยู่นี่”
“กูจนมากมั้ง”
“ก็เกือบ คืนนี้มึงนอนเตียงเดียวกับกูได้นะ” ไอ้ธนินทำหน้าสยองแล้วส่ายหน้าหนีรัวๆ
“กูจะนอนตรงนี้ จะกินให้เมาแล้วหลับตรงนี้ มึงอย่าหวังว่าจะได้ร่วมเตียงกับกู
“เออ เรื่องของมึง”
-------------
- Writer
