ผูหญิงมือสอง ( แล้วไง)

บทนำ

สวัสดีค่าก่อนอื่น ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ

หนูชื่อมิ้นอายุ18ปี เป็นเด็กต่างจังหวัด อยู่กับแม่แค่2คน ตอนนี้หนูเรียนจบม.6 แล้วค่ะ และกำลังจะไปเรียนต่อในกรุงเทพ

" มิ้น มิ้นเอ้ย...อยู่ในบ้านไหมลูก" เสียงพร ผู้เป็นแม่ของมิ้นเรียก หาลูกสาว

" ค่ะ แม่หนูกำลังเตรียมกระเป๋า อยู่ค่ะแม่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" มิ้นวิ่งออกมาจากห้อง เพื่อวิ่งมาหาพร ผู้เป็นแม่ว่ามีอะไรให้เธอช่วยถึงได้เรียกหา

" มาสวัสดีป้ามณี สิลูก" พรผู้เป็นแม่แนะนำหญิงสูงวัยตรงหน้า ให้เธอรู้จัก

" สวัสดีค่า " ฉันยกมือไหว้ป้ามณี ก่อนจะเหลือบไปเห็นชายหนุ่มรูปหล่อ อายุหน้าจะมากกว่าฉันอยู่

" เข้ามาให้ป้าดูใกล้ๆสิลูกมา" มณีเรียกมิ้น ให้เดินเข้าไปหา ก่อนจะจับเธอหมุนตัวเพื่อดูความสวยงาม และเรียบร้อยของคนตัวบาง

" มิ้นนี้ พี่เอกจ้า " ป้ามณีแนะนำมิ้นให้รู้จัก กับเอก เอกที่จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา ก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาว

" สวัสดีค่า" มิ้นยกมือไหว้เอก แล้วส่งยิ้มหวานให้โดยไม่ได้คิดอะไร

จากนั้นมิ้นก็ขออณุญาติ เข้าไปเก็บของเตรียมตัวไปกทม. พรุ่งนี้

ก้อกๆ ก้อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่ห้อง

ของมิ้น

" มิ้นแม่ขอเข้าไปหน่อยนะ" พรเปิดประตูเข้ามาหามิ้นคนเป็นลูก ที่กำลังเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า

เสร็จพอดี

" มีอะไรหรือเปล่าค่ะแม่" มิ้นนั่งมองแม่ ด้วยสีหน้าแปลกใจ เพราะปกติแม่จะไม่ค่อยสนใจ เธอสักเท่าไหร่ แต่วันนี้แม่มาแปลก เรียกหาเธอทั้งวัน

" คือ คือ เอ้อคือ" พร อ้ำอึ้งๆไม่รู้จะบอกคนเป็นลูกว่ายังไหงดี

" มีอะไรหรือเปล่าค่ะแม่" มิ้น มองหน้าแม่อย่างแปลกใจ

" คือว่า ก่อนที่พ่อแกจะเสีย แม่เคยไปกู้เงินป้ามณีมา1ล้าน" พรตัดสินใจพูดออกไป

" หนึ่งล้าน" มิ้น ตะโกนออกมาเสียงดัง ด้วยความตกใจว่า แม่ของเธอไปยืมเงิน คนที่แม่เรียกป้ามณีมาตั้งหนึ่งล้าน

จากนั้นพรก็เล่าให้คนเป็นลูกฟัง ว่าตอนมิ้นยังเด็ก พรได้ไปกู้เงินจาก มณีมา1ล้านเพื่อมารักษาสามี ที่เป็นโรคมะเร็งโดยมีสัญญา กันด้วยรายรักอักษร ว่าถ้ามิ้นโตขึ้นมีอายุครบ 18ปีบริบูรณ์ จะต้องมาเป็นภรรยา ของลูกชายมณีนั้นคือพี่เอก คนที่ฉันเห็นเมื่อกี้

ในใบสัญญานั้น ได้ระบุไว้ว่าถ้าฝ่ายพรไม่ทำตามสัญญา จะต้องชดใช้ด้วยบ้านและที่ดินทั้งหมดที่มี โดยมีพรเป็นผู้เซ็น ลายเซ็นนั้น

มิ้นได้ฟังผู้เป็นแม่ พูดแบบนั้นก็เหมือน สายฟ้าฟาดลงมาที่กลางหัวใจ ดวงน้อยอย่างแรง ความฝันที่เธอฝันไว้พังทลาย ลงตรงหน้า

คืนนั้นทั้งคืนมิ้นได้แต่นอนร้องให้ ข้าวปลาไม่ยอมกิน เพราะเสียใจที่จะต้องมาทำอะไร บ้าบอแบบนี้ แทนคนเป็นพ่อกับแม่ที่ไปทำสัญญาไว้โดยที่เธอไม่ได้รับรู้ อะไรด้วยเลยแม้แต่น้อย

" ทำไหมพ่อกับแม่ต้องทำแบบนี้ด้วย" มิ้น เดินออกมาที่หน้าระเบียงบ้าน แล้วเงยหน้ามองดาวบนท้องฟ้า

" ทำไหม ไม่อยากแต่งงานกับฉัน ขนาดนั้นเลยเหรอ" ชายหนุ่ม เดินเข้ามาตอนไหนไม่ทราบ เดินมายืนอยู่ข้างๆ แล้วมองไปที่หน้าหวาน ในตาเศร้านั้น ด้วยสายตามีความหวัง

" ขะ ขะ คุณ คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ" มิ้นหันหน้ามามองเอก อย่างตกใจเมื่อได้ยินเสียงชายที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ ที่มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้