When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Ama ben Gökhan’ın oyuncağı olmuştum. Beni ne zaman isterse çağırıyor işini görüp beni evin yakınlarındaki otobüs durağına bırakıyordu. Bu zamanlarda aileme arkadaşımla ders çalışacağımı söyleyerek bahaneler uyduruyordum. Hatta birgün bana mesaj attığında okuldan yeni çıkmıştım. Arabasıyla beni almaya geldi. Yolda giderken annemlere yine telefonla ders çalışacağımı 2 saat içersinde evde olacağımı söyledim. Arabayla giderken bacağımı okşamaya başladı elini yukarıya doğru çıkardığında iç çamaşırımı fark etti. Halbuki her seferinde okulun tuvaletinde çıkarıp öyle gidiyordum yanına ama bu sefer okuldan çıkmıştım fırsatım olmadı. “Bu ne lan sana ne demiştim ben sen ne yaptığını sanıyorsun” “Fırsatım olmadı okuldan çıkmıştım” “Bahane mi lan bu” “Özür dilerim bir daha olmayacak” “Görürsün se