When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
PARS “Melisa gelebilirmisin?” telefonu kapatır kapatmaz hemen geldi. Artık elini kolunu nereye koyacağını biliyordu ve gerçekten çok iyi bir asistan olmuştu. “Buyrun Pars bey” “Birazdan geçen ay üzerinde çalıştığın inşaata gideceğiz o projede senin çok emeğin var ve yerinde görmeni istiyorum. Böylelikle sahalarda çalışmanın nasıl olduğunu da deneyimlemiş olursun. “Tabi Pars bey. Ne zaman çıkarız” “İşin yoksa hemen çıkabiliriz” “Tamam ben çantamı alayım çıkalım” dışarı çıkmasıyla bende bilgisayarı kapatıp kapıya doğru gittim. Çantasını almış beni bekliyordu. Heyecanı gözlerinden belli oluyordu. Mutlu olmuştu. Herzaman güler yüzlü bir kadındı ama bugün gerçekten gülüyordu. Son zamanlarda bayıldığından beri yüzü solgundu ama inşaata gideceğimizi öğrendiğinde gözlerindeki ışık değişti re