Dylan woke up with a contented smile on his face as the morning sun shines on the light curtain. He glanced at the wall clock na gawa rin sa picture ni Aleesha at napagtantong mag-aalas-otso na ng umaga. He stiffled his yawn and his smile didn’t leave his face. The reason behind it was the woman lying beside him and sleeping peacefully. Parang may humaplos na kung ano sa puso ni Dylan habang pinagmamasdan ang magandang mukha ni Aleesha. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na nasa tabi na nga niya ito, at mahimbing na natutulog. Hindi niya lubos maisip na sa loob ng siyam na taong paghihintay ay muli niyang masilayan ang mukha nito pagkagising niya sa umaga, at mayakap ito sa gabi bago siya matulog. He felt heaviness in his heart. Nag-uumapaw iyon na kaligayahan na ngayon niya
