Dylan**
“How is he?”
Dylan heard Kraven’s question, but he paid him no mind. Nagpatuloy siya sa pag-inom ng whiskey na bigay pa noon ni Uncle John. He was grieving. Ilang araw na ang nakalipas simula nang mamatay ang anak niya na sa tanang buhay nito ay hindi man lang niya nakita. Na sa loob ng siyam na taon nitong nasa mundo ay hindi man lang niya nasilayan.
“Still the same.” His sister Leyana Nouresh answered. “I’ll leave him to you. Talk to him and knock him some sense. He is making our mother worry.”
“Copy,” Kraven replied, and Dylan feel that a shadow loomed over from his back. Nakaupo siya sa sahig habang nakaharap sa maliit na mesita na puno ng basyo ng alak na nagkalat sa loob ng tatlong araw niyang pag-iinom. Nasa sarili niyang kuwarto ang binata sa mansiyon ng ina sa Maynila
