การฝึกกับกองร้อยหลักผ่านไปร่วมอาทิตย์ ความหฤโหดที่ต้องเผชิญเรียกได้ว่าทำเอาผมหลับทันทีที่หัวถึงหมอนแทบทุกวัน จริง ๆ แล้วการฝึกก็ไม่มีอะไรมาก ส่วนใหญ่เน้นการฝึกออกลาดตระเวนและการใช้อาวุธที่หลากหลาย แค่ความหนักมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าก็เท่านั้น
โชคดีที่ร่างกายผมพอจะเริ่มปรับตัวได้แล้วจึงไม่เหนื่อยมากเท่ากับวันแรก ๆ จะมีก็แต่ริชชีที่ดูเหนื่อยจะเป็นจะตายทุกวัน ยิ่งเขานอนหลับไม่ได้ด้วยอย่างนี้ ผมก็อดคิดไม่ได้เลยว่าเขาจะฟื้นตัวได้ช้ากว่าคนปกติ แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย แค่นอนพักเฉย ๆ ไม่ต้องหลับ อีกวันเขาก็กลับมาสู่สภาพเดิมแล้ว
ไวรัสซีนี่มันทำให้คนอึดขึ้นเป็นเท่าตัวจริง ๆ
ทว่าผมก็ไม่มีอารมณ์จะมาสนใจเขานัก แค่ตัวเองยังแทบเอาตัวไม่รอดเลย ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมร็อบบ์ถึงได้บอกว่านอนที่โรงนอนดีกว่าที่บ้าน นั่นก็เพราะมันใกล้ ฝึกเสร็จก็กลับไปนอน นอนเสร็จก็ลุกขึ้นไปฝึกได้ทันที ประหยัดเวลานอน
