พอมาถึงเวที ผมก็ถูกจับแยกไปคนละฝั่ง นาวีเป็นคนแรกที่ปีนขึ้นไปก่อน ส่วนผมก็ได้แต่ละล้าละลัง อยากจะสวดมนตร์อ้อนวอนพระเจ้าสักบท ไม่ให้เขารุนแรงกับผมมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าไอ้พวกกองร้อยหลักนี่จะรีบไปไหน พอเห็นผมไม่ยอมขึ้นเวทีสักที ก็พร้อมใจกันทั้งผลักทั้งดันจนผมขึ้นมาข้างบนจนได้
“เอาล่ะ ในเมื่อนักสู้ของเราพร้อมแล้ว ก็ขอทวนกติกากันอีกสักรอบเผื่อน้องใหม่จะลืม จำไว้ว่าห้ามทำให้คู่ต่อสู้บาดเจ็บสาหัสหรือตาย ห้ามซ้ำถ้าคู่ต่อสู้จนมุม และห้ามไปเขม่นกันนอกรอบเมื่อรู้ผลแพ้ชนะ เข้าใจมั้ย”
มีแต่นาวีเท่านั้นที่พยักหน้ารับขณะที่ผมทำท่าจะยกมือถามว่า ถ้าหากนาวีไม่ยั้งมือ ผมจะขอยกเลิกกลางครันได้มั้ย แต่ไม่ทันจะได้ถาม กรรมการตัวหนานั่นก็สับมือตัดอากาศลงมาแล้ว
“เข้าใจแล้วก็เริ่มได้!”
เท่านั้น เสียงเฮโลและเสียงร้องเดิมพันก็ดังระงมทันที ไม่ต้องเดาเลยว่าพวกกองร้อยหลักเดิมพันข้างใคร
มันก็ต้องนาวีอยู่แล้วสิ จะมาเดิมพ
