หม่าอวิ๋นเซียง บุปผาตรึงใจ

น้องสาวน้องชาย

หลังจากย้ายมาอยู่เรือนหลังน้อยท้ายจวน ถางรั่วเหวยก็ทุ่มแรงกายแรงใจทั้งหมดของนางในการดูแลทารกน้อย ไม่ได้สนใจเรื่องราวของบรรดาเจ้านายในเรือนใหญ่อีกเลย แม้จะไม่สนแต่ก็ยังมีข่าวแว่วมาให้ได้ยินอยู่บ้าง ผู้ที่นำเรื่องเหล่านั้นมาบอกกล่าวแก่นางหาใช่ผู้ใดไม่ แต่เป็นอาเจียวเด็กสาวจากโรงครัวผู้ที่มีหน้าที่นำผักและของสดมาส่งให้นางทุกห้าวันนั่นเอง เรือนหลังนี้มีห้องครัวเล็กๆ อยู่ด้วยจึงไม่จำเป็นต้องไปรับอาหารจากโรงครัวใหญ่ของจวน เช่นนี้นับว่าดียิ่งนัก อย่างน้อยอาหารที่ส่งมาก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไป ยังมีข้าวสาร ผักสด และเนื้อสัตว์ให้นางได้กินบำรุงน้ำนมเพื่อที่จะได้มีน้ำนมให้คุณหนูดื่ม นับว่านายท่านยังพอมีความเมตตาต่อบุตรสาวผู้นี้อยู่บ้าง

ทางด้านเรือนใหญ่สตรีทั้งสองยังคงออกอุบายแย่งชิงความโปรดปรานจากสามีอย่างไม่มีใครยอมใคร ฮูหยินผู้เฒ่าเก็บตัวสวดมนต์ขอพรให้ดวงวิญญาณของนายท่านผู้เฒ่าและคุณชายรองไปสู่สุคติ แล้วยังขอพรให้เซี่ยอี๋เหนียงตั้งครรภ์โดยเร็ว หม่าจิ้งซิ่นขึ้นเป็นนายของจวนอย่างเต็มตัว ทุกวันเขาจะยุ่งอยู่กับงานราชการ และผลัดเปลี่ยนแวะเวียนไปมาระหว่างเรือนของจางจิ่วเม่ยและเซี่ยเจียเฟย เป็นเช่นนี้เรื่อยมาตลอดหกเดือนในที่สุดสิ่งที่หลี่หลิงฟางปรารถนาก็เป็นจริง

ข่าวการตั้งครรภ์ของเซี่ยเจียเฟยสร้างความคับแค้นใจให้แก่จางจิ่วเม่ยเป็นอย่างมาก นางทำได้เพียงแสร้งปั้นหน้ายิ้มแล้วแสดงความยินดีกับอีกฝ่าย นางพยายามอยู่เกือบสี่ปีกว่าจะตั้งครรภ์ได้ แต่กับเซี่ยอี๋เหนียงใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนเท่านั้น สวรรค์ช่างลำเอียงเกินไปแล้ว

หลังจากมีข่าวการตั้งครรภ์ออกมาหลี่หลิงฟางรับเซี่ยเจียเฟยไปดูแลอย่างใกล้ชิด หม่าจิ้งซิ่นดีใจไม่น้อยที่รู้ว่าเซี่ยอี๋เหนียงกำลังอุ้มท้องลูกของเขา ทุกวันหลังจากกลับจากงานราชการก็จะคอยไปดูแลอีกฝ่ายและลูกในครรภ์

จางจิ่วเม่ยถูกละเลยจากสามีจนบรรดาบ่าวไพร่นำเรื่องนี้ไปซุบซิบนินทา นางกลายเป็นฮูหยินเอกที่ไร้อำนาจ เพราะสุขภาพอ่อนแอจึงไม่สามารถมีบุตรได้ในเร็ววัน ต้องรักษาตัวเป็นปีจึงจะมีโอกาสตั้งครรภ์อีก แต่ที่น่ากลัวกว่าการที่นางไม่สามารถมีบุตรได้อีกคือความห่างเหินจากสามี เขาเฉยเมยต่อนาง ยิ่งเวลานี้เขากำลังจะมีลูกกับหญิงผู้นั้นนางก็ยิ่งร้อนใจ กลัวว่าตนจะถูกทิ้งให้เดียวดายอยู่ในเรือนฉางชุน

ไม่มีตระกูลเดิมคอยสนับสนุนก็แย่มากพออยู่แล้ว หากถูกสามีทิ้งขว้างอีกนางได้กลายเป็นตัวตลกของคนทั้งจวนเป็นแน่ แค่นี้นางก็ไม่มีหน้าไปพบผู้ใดแล้ว ถึงแม้ยังคงรักษาตำแหน่งฮูหยินเอกไว้ได้แต่แล้วอย่างไร นางไม่มีอำนาจใดๆ ทั้งสิ้น ทุกคนในจวนล้วนให้ความสำคัญกับเซี่ยเจียเฟย ฮูหยินผู้เฒ่าก็กำชับนางให้เกรงใจเซี่ยอี๋เหนียงผู้นี้อยู่หลายส่วน เพราะเส้นสายของตระกูลเซี่ยสามารถส่งเสริมหน้าที่การงานของหม่าจิ้งซิ่นได้ ห้ามนางไปหาเรื่องหรือทำให้เซี่ยอี๋เหนียงรำคาญใจเด็ดขาด

จางจิ่วเม่ยได้แต่กล้ำกลืนความขมขื่นอยู่ผู้เดียว ตระกูลไร้อำนาจตัวนางก็ไร้ความสำคัญไปด้วย ไร้ทายาทให้สกุลหม่านางก็ไร้ความหมายทันทีไม่มีสิทธิ์มีเสียงอันใดในจวน บ่าวไพร่ก็แอบนินทาลับหลัง มีบุตรทั้งทีก็กลายเป็นตัวซวยของตระกูลไปเสียได้

เสี่ยวชุนแกะมือที่กำจนแน่นของผู้เป็นนายให้คลายออก แล้วเอ่ยปลอบ “ฮูหยิน ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ ถึงเซี่ยอี๋เหนียงจะตั้งครรภ์แต่ก็ไม่แน่ว่าจะได้บุตรชายนี่เจ้าคะ ท่านต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีแล้วจะได้มีบุตรให้นายท่านได้อีก”

“นั่นสิ ยังไม่แน่ชัดเสียหน่อยว่านางจิ้งจอกนั่นจะได้บุตรชาย หากรักษาตัวเองดีๆ ข้าก็สามารถท้องได้อีกเหมือนกัน” ประกายตาของจางจิ่วเม่ยมีความหวังขึ้นมา ความหม่นเศร้าเมื่อครู่จางหายไป “เร็วเข้า รีบไปเอายาบำรุงมาให้ข้า แล้วก็เตรียมยาบำรุงครรภ์มาด้วยข้าจะไปเยี่ยมเซี่ยอี๋เหนียงสักหน่อย”

“เจ้าค่ะ” เสี่ยวชุนรับคำแล้วรีบไปทำตามคำสั่ง

จางจิ่วเม่ยยกข้อมือเรียวขึ้นมาดูกำไลหยกขาวมันแพะที่หม่าจิ้งซิ่นมอบให้เป็นของขวัญตอนรู้ว่านางตั้งครรภ์ นางมองมันอย่างมาดหมาย เรื่องนี้จะใจร้อนไม่ได้ หากนางเผลอแสดงความเกรี้ยวกราดหรือริษยาออกไป ฮูหยินผู้เฒ่าต้องหาทางขัดขวางไม่ให้นางเจอกับสามีแน่นอน ทางเดียวที่ทำได้ในตอนนี้คือต้องเป็นภรรยาเอกที่ใจกว้างคอยดูแลอนุของสามีให้ดี รอวันที่คนเหล่านั้นตายใจนางจะทวงความเป็นธรรมให้แก่ตนเอง บัญชีแค้นในครั้งนี้ก็จดมันใส่ใจไว้ก่อน

วันเวลาล่วงเลยผ่านจนมาถึงวันที่เซี่ยเจียเฟยเจ็บท้องคลอด ภายในจวนวุ่นวายไม่น้อย ทุกคนต่างตื่นเต้นและรอคอยที่จะได้พบเด็กคนนี้ เพราะหมอได้จับชีพจรของเซี่ยอี๋เหนียงแล้วสันนิษฐานว่าทารกในครรภ์เป็นชาย เรื่องนี้สร้างความปลาบปลื้มให้แก่หลี่หลิงฟางยิ่งนัก จางจิ่วเม่ยเองก็ทำได้เพียงยิ้มรับแล้วแสร้งแสดงความยินดี ทว่าในใจนั้นร้อนรนราวกับกำลังโดนไฟแผดเผา

ผ่านไปหลายชั่วยามก็ยังไม่มีทีท่าว่าทารกน้อยจะคลอดออกมา ผู้ที่รออยู่ข้างนอกให้ร้อนใจไม่น้อย หม่าจิ้งซิ่นเดินไปเดินมาจนพื้นรองเท้าแทบสึก ฮูหยินผู้เฒ่าชะเง้อมองไปทางห้องคลอดจนคอแทบเคล็ด มีเพียงฮูหยินน้อยของจวนเท่านั้นที่นั่งสงบนิ่งไม่แสดงท่าทีใดๆ ออกมา

แล้วการรอคอยของทุกคนก็สิ้นสุดลงเมื่อเสียงร้องของทารกน้อยดังออกมาจากในห้อง จางจิ่วเม่ยจิกเล็บเข้ากับฝ่ามือเผลอกลั้นหายใจอย่างลืมตัว ก่อนจะผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเด็กที่คลอดออกมานั้นเป็นหญิง นางปลอบใจหลี่หลิงฟางสองสามคำจากนั้นจึงขอตัวกลับเรือนของตนไป

เซี่ยเจียเฟยคลอดบุตรสาวสร้างความผิดหวังให้แก่สกุลหม่าไม่น้อย ทว่าในวันที่เด็กน้อยเกิดหม่าจิ้งซิ่นก็ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเจ้ากรมคลังแทนใต้เท้าจงที่อยู่ๆ เกิดเสียชีวิตกะทันหัน

หลี่หลิงฟางคิดถึงคำทำนายของนักพรตขึ้นมาโดยพลัน ด้วยเหตุนี้แม้จะได้หลานสาวแต่ฮูหยินผู้เฒ่าก็มิได้รังเกียจเดียดฉันท์หลานผู้นี้ กลับกันนางกลับรักใคร่เอ็นดูเด็กน้อยมาก ไม่เหมือนกับหม่าอวิ๋นเซียงที่นางเกลียดชังจนลืมไปแล้วว่าในจวนยังมีหลานอยู่อีกคน

ในช่วงที่เซี่ยเจียเฟยเพิ่งคลอดบุตรจึงไม่สามารถปรนนิบัติสามีได้ หน้าที่นั้นจึงตกเป็นของจางจิ่วเม่ย นางรอเวลานี้มานาน เฝ้าบำรุงร่างกายอย่างดี หมอบอกว่าร่างกายของนางสามารถตั้งครรภ์อีกครั้งได้แล้ว เคยท้องมาแล้วครั้งหนึ่งครั้งนี้อาจจะง่ายกว่าครั้งแรก เมื่อรู้ดังนั้นนางก็หายาบำรุงมาให้สามีไม่เคยขาด ปรนนิบัติเขาไม่มีขาดตกบกพร่อง ความห่างเหินที่เคยมีอยู่ช่วงเวลาหนึ่งดูเหมือนว่าจะเริ่มดีขึ้น ความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากลับมาเป็นเหมือนเมื่อครั้งเก่าก่อน

เซี่ยอี๋เหนียงนั้นหลังจากคลอดบุตรสุขภาพค่อนข้างอ่อนแอลงมาก เพราะมีอาการตกเลือดในขณะที่คลอดจนเกือบจะรักษาชีวิตไว้ไม่ได้ นางต้องรักษาตัวอีกนานกว่าจะกลับมาแข็งแรงดังเดิม เนื่องจากสุขภาพหลังคลอดของเซี่ยเจียเฟยไม่สู้ดีนักทารกน้อยจึงถูกฮูหยินผู้เฒ่านำไปเลี้ยงดูที่เรือนของตัวเอง

หลังจากนั้นราวครึ่งปีจางจิ่วเม่ยจึงตั้งครรภ์อีกครั้ง ต้องขอบคุณหมอเทวดาผู้นั้นที่มอบยาบำรุงตำรับนี้ให้ นางได้พบกับหมอเทวดาโดยบังเอิญขณะเดินทางไปไหว้พระที่อารามอี้ผิงและได้ช่วยเหลือบุรุษชราไว้ เขาตอบแทนบุญคุณด้วยการจับชีพจรให้ แนะนำการบำรุงร่างกายตัวเองให้แก่นาง ซ้ำยังให้ยารักษาโรคมีบุตรยากของสามีมาอีกหนึ่งเทียบ เขาบอกว่าเรื่องนี้ต้องใช้เวลาจะใจร้อนมิได้ หากได้รับการบำรุงร่างกายอย่างสม่ำเสมอรับรองว่าโอกาสที่จะมีบุตรอีกครั้งไม่ใช่เรื่องยากอันใด

ตอนแรกนางไม่เชื่อในสิ่งที่ชายชราผู้นั้นกล่าว แต่ก็จนใจเพราะไม่ว่าหมอที่ไหนที่ว่าเก่งกาจฮูหยินผู้เฒ่าได้เชิญมารักษาบุตรชายหมดแล้ว แต่หม่าจิ้งซิ่นยังคงมีบุตรยากอยู่ดี เมื่อเห็นว่าไม่เสียหายอันใดที่จะลองทำตามคนผู้นั้นบอก จึงเริ่มให้สามีดื่มยาตำรับนี้มาตลอดตั้งแต่เซี่ยเจียเฟยเพิ่งท้องได้สี่เดือน ดูเหมือนว่าความพยายามของนางจะเป็นผลแล้ว บัดนี้ในท้องนางมีทายาทอีกคนของสกุลหม่าอยู่

จางจิ่วเม่ยขอร้องให้หม่าจิ้งซิ่นเก็บเรื่องที่ตนตั้งครรภ์ไว้ก่อนอย่าเพิ่งเปิดเผยออกไป นางรอให้ครรภ์มั่นคงเสียก่อนจึงค่อยบอกกล่าวข่าวดีนี้