กว่าจะปลอบเด็กหญิงให้สงบลงก็ใช้เวลามากโข ถางรั่วเหวยอุ้มร่างเล็กที่ร้องไห้จนหลับใหลไปในอ้อมแขนกลับเข้าห้อง นางวางคุณหนูลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็เริ่มสำรวจที่นอนของผู้เป็นนายด้วยความระมัดระวังด้วยเกรงว่าจะทำให้อีกฝ่ายตื่น มือบางสอดเข้าไปใต้หมอนอย่างเชื่องช้าก่อนจะพบเข้ากับบางอย่าง
ตำราเล่มหนึ่งถูกพบอยู่ใต้หมอนใบนั้น ถางรั่วเหวยเปิดตำราออกดูพลางมองเด็กน้อยที่กำลังหลับสนิทไปด้วย พลันมีกระดาษพับหนึ่งตกลงมา นางคลี่มันออกแล้วก็กระจ่างใจในรอยเปื้อนที่เคยพบตามชายแขนเสื้อของคุณหนู “เจ้าสิ่งนี้คงเป็นสาเหตุที่คุณหนูร่าเริงขึ้นในช่วงนี้สินะ และคงเป็นเจ้าของตำรานี่เช่นกันที่ทำให้คุณหนูร้องไห้หนักแบบนี้”
ถางรั่วเหวยเก็บตำราไว้ใต้หมอนดังเดิม แต่ในขณะที่ชักมือกลับนั้นเองก็สัมผัสเข้ากับผ้าผืนหนึ่ง นางหยิบมันออกมาดู แหวนหยกขาวมันแพะร่วงลงบนตักทันทีที่ผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยถูกคลี่ออก นางมองมันอย่างพิจา
