"หึๆ โผล่มาก็แคนนอนเลยเหรอจูเนียร์ คิดจะข่มขวัญกันเลยหรือยังไง“
เสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นมา จากชายแก่สูงวัยกว่าที่นั่งอยู่บนขอบโต๊ะที่ฝั่งตรงข้าม
"ผมว่าสิงห์เฒ่าอย่างคุณมันไม่น่าตื่นเต้นหรอก เพราะไม่งั้นไอ้ที่คุณเหยียบอยู่ตอนนี้ มันคงไม่ใช่ลูกโลกสีทองคำ"
"หึๆปากคอเราะร้ายเสียจริงๆ จนฉันชักจะสงสัยว่าไอ้ตี๋คนเดิมมันหายไปไหนแล้วน้า"
ไม้คิวถูกยกขึ้นมาในมุมแคบๆ ตบลูกสีเหลืองลงไปอย่างแม่นยำ มาวินทำหน้าตึงขึ้นมา เอ่ยเสียงอย่างไม่พอใจขึ้นมาอีกครั้ง
"ผมว่านอกจากคุณจะได้แชมป์บิลเลียดกลับไป คุณอาจจะอยากได้ของแถมเป็นพิเศษ ในช่วงโปรโมชั่นนี้ไปด้วย"
"โอ๊ะโอ คนแก่อย่างฉันมันไปขัดใจเธอซะแล้วล่ะเนี่ย ก็อย่างว่าล่ะนะ เด็กสมัยนี้มันไม่เหมือนในสมัยก่อนซะแล้ว"
ร่างสูงของชายวัยชราที่น่าจะนอนเลี้ยงหมาอยู่ที่บ้าน ลงไปนั่งที่โซฟาทำหน้าเสียใจอย่างสุดซึ้ง แต่ยกรองเท้าพาดขึ้นมาบนโต๊ะกระจก แล้วไขว้ขาอีกข้าง
