“อรื้อ หนัก”
ร่างน้อยดิ้นยุกยิกอยู่ในวงแขนแกร่ง เพราะชายหนุ่มนอนทับพาดแขนขาอยู่บนตัว หลังจากที่พยายามลืมดวงตาขึ้นมาด้วยความอึดอัด แล้วพบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่เคยมาหนหนึ่งแล้ว ร่างน้อยพยายามเอามือยกแขนหนักๆที่พาดอยู่กับตัวออกด้วยแรงที่เล็กน้อยในตอนแรก แต่มันก็ยังไม่ขยับเขยื้อนเลย ร่างเล็กก็เลยออกแรงเพิ่มขึ้นอีกนิดก็ยังไม่ขยับอีก จนในที่สุดแล้วร่างที่โดนทับก็ทนไม่ไหว ออกแรงดิ้นยุกยิก จนคนที่กำลังหลับตื่นขึ้นมา แล้วพลิกร่างขึ้นไปทับซะทั้งตัว
“อรุณสวัสดิ์”
ตัวต้นเหตุกล่าวทักทายออกมา พร้อมกับสัปหงกลงไปที่อกนุ่มๆอีกครั้ง จนร่างน้อยที่อยู่ข้างล่างอึดอัด ยกแขนขาดันชายหนุ่มเอาไว้ให้วุ่นวาย
“นี่ มันหนักนะ”
ร่างน้อยขมวดคิ้วชนกันจนยุ่งไปหมด ผมเผ้ากระจัดกระจาย มีเหงื่อไหลซึมออกมาตามไรผม เหมือนคนที่ออกกำลังกายมาอย่างหนัก
“เรียกดีๆก่อนสิ แล้วผมจะลุก”
ร่างสูงเงยหน้า ที่ซบอยู่กับอกขาวๆขึ้นมานิดนึง
