“นาวา...โทรหาพี่บดินทร์ได้เหรอยังคะ” ใบหน้าและแววตาของอดัมเปลี่ยนไปทันที ความไม่พอใจเข้าแทนที่ความแปลกใจ
“อย่าบอกนะ!...เมื่อกี้ที่ทำตัวดี...เพียงแค่ต้องการจะคุยกับพี่ชาย” อดัมกัดฟันพูดพยายามข่มอารมณ์ไม่พอใจไว้ มือหนาที่ทิ้งอยู่ข้างลำตัวตอนนี้กำมือแน่นจนจนเส้นเลือดปูดโปนเห็นอย่างได้ชัด ถ้าคนตัวเล็กจะได้ทันสังเกตเห็น
“เอ่อ...” น้ำฟ้าอึกอัก และถอยออกห่างอดัมอย่างอัตโนมัติ
“ใช่มั้ย?” อดัมถามย้ำพร้อมเดินหน้าลุกเข้าหาน้ำฟ้าที่ถอยหลังอย่างรวดเร็ว
“…แล้วถ้าใช่...มันจะผิดอะไร” น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นตอบ อย่างพยายามข่มความกลัวของตัวเองเก็บไว้ไม่ให้ชายตรงหน้าได้เห็น
“อืม...” อดัมครางออกมาพร้อมถอนหายใจ เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะจัดการผู้หญิงตรงหน้า เขามีภาระกิจที่ต้องออกไปจัดการและเขาก็อยากเจอตัวราฟาเอลเร็วๆซะแล้ว เพราะผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าทำให้เขาอยากมีกระสอบทรายมีชีวิตเพื่อปลดปล่อยความขุ่นมัวที่
