“ฮ่าๆๆๆๆ” อดัมหัวเราะออกมาอย่างสบายใจมือข้างที่ว่างก็คว้าจับมือเล็กนั้นไว้
“แล้วเมื่อไหร่?.....”
“ฮืม!...อะไร?...คือเมื่อไหร่?”
“ที่...นาวาจะเป็นอิสระ...จากคุณ” น้ำฟ้าถามออกไป เพราะถ้าผู้ชายตรงหน้าเบื่อหรือไม่ต้องการเธอแล้ว หรือสิ่งที่เธอต้องตอบแทนเขาเรื่องที่เขาเข้ามาขัดขวางการปลิดชีพตัวเองของเธอ
“…….” อดัมเกิดอาการหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เขาขมวดคิ้วแสดงถึงความไม่พอใจกับคำถามของเธอ น้ำฟ้ามองใบหน้าที่เหมือนกำลังระงับอารมณ์ความโกรธของชายตรงหน้า ปากบางเม้มเข้าหากันเมื่อเธอรับรู้ถึงบรรยากาศมาคุที่แผ่ขยายวงกว้างขึ้นเรื่อยๆออกมาจากชายตรงหน้า
อดัมลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่มีเสียงคำตอบกับคำถามของน้ำฟ้า สองมือกำแน่นจนเข้าไปในห้องน้ำประตูถูกปิดเสียงดัง จนร่างบางที่มองตามถึงกับสะดุ้งกับเสียงประตูนั้น เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องดังเล็ดรอดออกมา น้ำฟ้าทำเพียงลุกจากเตียงและหยิบเสื้อผ้าของตัว
