“อื้อออออ อ๊ะ อื้อ เจ็บ...อื้อ”
เสียงงัวเงียของลมหนาวดังขึ้นในช่วงสายของวันต่อมา ก่อนจะพบว่าตอนนี้เธอปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว แถมยังมีความปวดหนึบที่เกิดขึ้นในทุกครั้งที่ขยับเขยื้อนอีก ทำเอาหญิงสาวตัดสินในที่จะนอนนิ่งแทนการลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่พอพลิกร่างเพื่อจะหันไปหาหมอนข้างมานอนกอดหญิงสาวกลับต้องตกใจเมื่อดันสัมผัสถึงความอุ่นร้อนของเนื้อหนังที่แน่นหนาและไม่ใช่ตัวเธอเองแน่นอน
“คุณซัน...”
เสียงที่แทบเรียกได้ว่ากระซิบเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อมองไปเห็นเป็นรังสิมันต์ที่นอนอยู่ข้างกายของเธอ ทั้งๆที่เธอแน่ใจว่าเมื่อคืนเห็นเขาแต่งตัวเดินออกจากห้องไปเรียบร้อยแล้ว แสดงว่าเขากลับมาอีกครั้ง
“มีอะไร”
รังสิมันต์ถามขึ้นเมื่อได้ยินชัดว่าเธอเรียกชื่อเขา ทำเอาลมหนาวรีบยกมือขึ้นปิดปากแล้วหันหลังหนีทันที ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเจอเพียงแค่แผ่นหลังเรียบเนียนของหญิงสาว
“ทำไม...คุณอยู่ที่นี่...”
“ทำไม
