Saw a ghost :: 03

865 Words

“อืม ส่งหลักฐานได้” “ดิฉันจะพูดและอธิบายครั้งเดียวหวังว่าทุกคนจะได้รับความกระจ่างและคนเลวต้องได้รับโทษ...1 เราพบหลักฐานสำคัญในปากผู้ตายนั่นคือสร้อยซึ่งเป็นขอทายาทเจริญทรัพย์หรือจำเลย...” “แต่เราไม่ได้รับหลักฐานชิ้นนั้น” พูดไม่รู้เรื่องหรือไงบอกว่าจะพูดครั้งเดี๋ยว “นั้นเพราะอะไรฉันว่าถามตำรวจที่รับหลักฐานชิ้นนั้นไปดีกว่านะคะเขาก็อยู่ที่นี่ด้วยพอดี แต่ช่างเถอะขอพูดก่อนแล้วกัน นี่เป็นภาพถ่ายระหว่างทำการชันสูตรค่ะ” ฉันส่งเอกสารให้กับเจ้าหน้าที่ของศาล “อืม...งั้นเธอจะบอกว่ามีคนทำลายหลักฐานสินะ” “เรื่องนั้นเป็นเรื่องของเจ้าหน้าที่ที่ต้องการตรวจสอบ แต่ที่ฉันมาพูดเพราะจะมายืนยันว่าจำเลยทั้ง 5 คนคือร้ายจริงเพราะสร้อยที่เราเจอเป็นของตระกูลเจริญทรัพทย์จริงเพราะพึ่งนำเสนอข่าวไปไม่กี่อาทิตย์ก่อนและยังพบคราบอสุจิ ถ้าจำเลยทั้ง 5 ยืนยันว่าตัวเองไม่ผิดก็กรุณาตรวจอสุจิด้วยเพื่อหลักฐานอ้างอิงค่ะ ข้อมูลการชันสูตรของจริงอยู่ในนั้นทั้งหมดหวังว่าผู้พิพากษาจะพิจรณาคดีด้วยความเป็นธรรมนะคะ” “อืม ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล” “ค่ะ” ฉันเดินออกมานั่งที่เดิมที่จ่าสินยังคงนั่งอยู่ไม่ไปไหน “หมอทำอะไรของหมอ?” เขากัดฟันถามฉัน “นี่...ไม่ใช่ครั้งแรกอย่าแสร้งว่ากลัวตอนนี้เลย” พรึ่บ! ฉันลุกขึ้นก่อนเดินออกจากห้องพิจรณาคดีเพราะฉันทำทุกอย่างที่ทำได้แล้วผลจะเป็นยังไงก็ขึ้นอยู่กับผู้พิพากษาคนนั้นแล้ว Rrr “...” (พบศพแถวถนน R ซอย Y โกดัง 2 ครับ) มันคือเวลาพักผ่อนของฉันนะแต่ว่าหมอนิติเวชมีแค่ไม่กี่คนงานมันเลยล้มมืออย่างงี้ไง “...” (หมอตาว...) “รู้แล้ว” (ครับ!) เมื่อวางสายไปแล้วฉันก็มองหาร้านสะดวกซื้อสักหน่อยเพราะยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เช้าก่อนเจอศพก็ขอกินอะไรรองท้องหน่อยแล้วกัน “หมอค่ะ...” เสียงของวิญญาณมาลาลัย “...” ฉันได้แต่มองนิ่งๆเพราะตอนนี้อยู่กลางแจ้งคนเยอะเดียวคนจะหาว่าฉันเป็นบ้าไปซะก่อน “ขอบคุณมากนะคะ...แล้วก็ระวังตัวด้วย” “อืม” “คนพวกนั้นอันตรายมีอำนาจ” “แล้วเธอจะขอให้ฉันช่วยทำไมทั้งที่อันตราย?” ช่วยก็คือช่วยจบทำไมต้องยืดเยือ “เอ่อ ขอโทษ...แล้วก็ขอบคุณระวังตัวด้วยนะ!”หายไปแล้ว...คงรู้ว่าอารมณ์ฉันเริ่มไม่ดีแล้วฉันต้องรีบไปที่เกิดเหตุต่ออีก “เดี๋ยวนังบ้า!!” พรึ่บ! เพี๊ยะ! ฉันหันไปตามแรงกระชากก่อนจะโดนตบซะเต็มแรงเริ่มรู้สึกที่กลิ่นเลือดที่คุ้งอยู่ในปาก...อ่า ปากแตกสินะ และคนที่ตบฉันคือแม่ขอให้ไฮโซที่ตอนอยู่ศาลเอาแต่นั่งเชิ่ดชูคอคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น “...” ฉันมองหน้านิ่งเพราะรู้ว่าอะไรทำให้คุณนายร้อยล้านต้องอารมณ์เสียแบบนี้ ...เพราะลูกชายติดคุกไงเนื่องจากฉันยื่นหลักฐานไป “แกมองหน้าฉันทำไมหะ!อยากตกงานสินะถึงกล้ายื่นหลักฐานแบบนั้น!!” “คนเลวก็ต้องติดคุก...” “แต่ลูกชายฉันไม่สมควรไปอยู่ที่ต่ำๆแบบนั้น” เธอกัดฟันพูดอย่างโมโหตัวสั่นเทาไปหมด “ก็ทำตัวต่ำเองนิ...” ฉันหันหลังเดินออกมาไปที่รถและเดินทางไปที่ผู้ช่วยดิวบอก ฉันว่าอีกไม่นานไอ้ไฮโซนั่นก็คงได้ออกมาแน่ๆ มีหลักฐานแล้วไงมีเงินดิสำคัญกว่า “อีนังบ้า!!!!!” ถนน R ซอย Y โกดัง 2 เมื่อฉันมันถึงก็พบรถตำรวจ รถพยาบาล รถหน่วยสืบสวนต่างๆเต็มไปหมดงานใหญ่สินะ เห้อ~ ฉันเดินเข้าไปเพื่อจะไปดูศพว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่... “คนนอกห้ามเข้า” เจ้าหน้าที่กันฉันเอาไว้ “...” ฉันเลยต้องใส่บัตรประจำตัวและยื่นให้ดู “อ่อ เชิญครับ” ฉันเดินเข้ามาตรวจสอบสถานที่พร้อมกับใส่ถุงมือยางไปด้วยมันเป็นอวัยวะที่ 33 ของร่างกายฉันไปแล้ว ศพผู้ชายชุดดำที่อยู่เกลื่อนกลาดเต็มพื้นไม่มีบาดแผลคาบขาวที่มุมปาก กินยาพิษ? ฉันเข้าไปดมดูใกล้ๆเพราะต้องการรู้ถึงชนิดของยา... หมับ!! “ที่นี่ห้ามเด็กเข้า..” แต่ยังไม่ทันถึงศพก็มีคนมาดึงฉันออกเป็นผู้ชายคนสูงท่าทางจะเป็นลูกครึ่ง บัตรคล้องคอเขียนว่า ‘ร้อยตำรวจเอกโซนิค ชาร์ฟ’ ฉันไม่ติดหรอกว่าเขาจะเป็นใคร แต่ติดนิดเดียว... “เด็ก?” ถึงฉันจะสูงแค่ 160 ก็เถอะ แต่หาว่าเป็นเด็กมันมากไปไหม? “ใช่...ออกไปนี่ไม่ใช่ที่เด็กเล่น” เขาบอกนิ่งๆ ซึ่งแน่นอนว่าคงไม่ได้พูด “ฉันไม่ใช่เด็ก...” “สูงแค่อกฉันยังจะมาเถียง..” “นั่นหมอตาวเป็นนิติเวชไม่ใช่เด็กผู้กอง” เสียงจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมองเขาคือ ‘สารวัตนินกร’ “อ้าวเหรอ!โทษทีก็เธอตัวเตี้ยไปหน่อย” “จิ!” ไอ้บ้า!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more