“เกลเป็นคนพิเศษของผมครับ” ภามตอบพ่อชัดเต็มเสียงโดยไม่ได้เหลือบมองเมียตัวเองที่ยืนน้ำตาไหลอยู่ข้างนายแพทย์วาโย
“แกพูดบ้าอะไร แกมีหนูขวัญอยู่แล้วทั้งคน แกจะทำแบบนี้ไม่ได้นะภาม” เจ้าสัววาโยโกรธจนตัวสั่น
วาโยมองลูกชายกับผู้หญิงนิรนามที่ภามพูดออกมาเต็มปากว่าเป็นคนพิเศษ
คล้ายว่ามีภาพทับซ้อนของเหตุการณ์เมื่อสามสิบสี่ปีก่อนแทรกเข้ามา ครั้งหนึ่งเขาก็เคยถูกภริตาแม่ของภามหักหลังเหมือนอย่างที่ภามกำลังทำกับของขวัญ ผู้หญิงคนนั้นหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านหนีตามชู้ไป ทิ้งลูกชายที่ยังเป็นทารกได้อย่างใจร้ายใจดำ
เรื่องราวในวันวานฝังใจนายแพทย์วาโยมาจนถึงปัจจุบัน แม้ภริตาจากโลกไปหลายปี แต่ก็ไม่เคยมีสักวันที่พ่อของภามจะลืมเลือนเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีต
ไม่คิดเลยว่าในวัยหกสิบจะได้พบพานกับเรื่องระยำที่คนกระทำคือลูกชาย ทั้งที่ภามน่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเมียรักตัวเองแค่ไหน ทำไมยังทำกับของขวัญได้ลงคอ
“แกกลับไปคุยกับ
