One Last Time

Kung hanap mo ang babaeng makulit, cute at mabait. Andito lang siya sa tabi mo. Dahil ako iyon. Si Agnes Loyola. Oo, loyal talaga ako kaya ganun apelyido. Super sa boyfriend kong si Duke. Paano ba kami nagkakilala ni Duke? At paano masusukat kung gaanu ko siya kamahal? Well, because Ipinaglaban ko siya sa aking parents at mga kaibigan. Ganun lang kasimple iyon. I meet him as my prof. Isa kasi siyang scientist. After the whole campus knew about our relationship ay napatalsik siya sa trabaho. Akala ko nga iiwan na niya ako but I was wrong. Mas tumibay ang relasyon namin. Ano nga ba itsura ng boyfriend kong ito na scientist. Well, nakasalamin siya ng makapal na de grado. Kulot ang buhok, bughaw ang mata at parang peep squeek ang boses. Madalas siya sa akin magkwento about history like he knew a lot about those generation. At dahil mahal ko siya, I am faking it like may pake ako kahit wala naman talaga. Para kaming aso't pusa talaga nung una, kahit babae ako. Daig ko pa daw ang lalake kung mambara ng guro o mga professor. Pero akalain mo bang sa dinami dami ng mga gurong dumaan sa akin at sumuko. Siya lang talaga iyong hindi tinablan ng pagiging bully ko. At hindi lang iyon, nakuha pa niya ang puso kong nakakandado. I don't really know what so something special about Duke. I am falling inlove with the weirdest man na parang may sariling mundo. Pagkatapos ko siya dalawin sa kanyang mumunting bahay na parang living laboratory ay umaasa ako na sasalubongin niya ako ng kanyang mahigpit na yakap na tila'y dinadala ako sa alapaap. But I was wrong. Bigla siyang dumistansya... "Please, don't go near me, Agnes! I beg you!" Sigaw niya na ikinagulat ko. "Why? What is wrong?" Sabay inilapit ko lalo ang sarili ko at pilit ko siyang yakapin nang bigla akong nakakita ng mga umiikot na stars at makaramdam ng hilo ng hampasin niya ako sa ulo ng frying pan. Parang pubg lang ang peg nitong weird ko na boyfriend. Agad ako natumba hanggang sa magdilim na parang bintana isinasara ang aking mga mata. After ako nagkamalay ay nakatali ako sa upuan. Pilit ko kumawala pero mahigpit talaga ang pagkatali. Until he came in the room, ngunit naka-gauge siya like covered ang kanyang bibig at buong katawan. I don't have any idea what the hell is in his mind. Nakasuot pa ng suot sa spaceship? "Babe, calm. This is for your own good." Wika niya. "You hurt me." Sigaw ko sabay nagpabebeng iyak at sumigaw. "Mas masasaktan ka kung hindi ka kumalma! Agnes! Nahawaan ako ng buriks19 virus!" Sa pagbigkas niya sa mga iyon ay tela nawalan ako ng buhay. Parang nangibabaw ang aking mga luha at naghugis puss and boats ang aking mata at bibig. "Iyong totoo Duke? This is not the right time to joke." "Totoo Agnes. At ayaw ko na mahawa ka akin. Lalo na ngayong madami namamatay sa buriks19 virus. Pero may plano ako kaya wag ka hyper." Hindi ako nakatiis at agad akong umungol ng malaka. Ganun kasi ako humagolgol, umuungol na parang pinopompyang ang jerjer. "Stop!" "Pakawalan mo ako. Gusto kita yakapin. Aaahhh!!! Oh yes! Harder!" "Tama na kasi, naririnig ka ng kapitbahay natin Agnes." Mas lalo ako umungol kaya pinakawalan ako agad ni Duke at niyakap ko siya ng mahigpit habang nagkalat na ang aking maskara eyeliner sa mata. It just hurts me dahil every news I've watched. Kabilaan ang namamatay sa buriks19 virus. Ayaw ko mamatay si Duke ko. Siya lang nakakaintindi sa akin. Hindi si mama, hindi ang bakla kong ama at lalong hindi ang kuya ko obese. Matapos ako pakalmahin ni Duke at dalhin sa kanyang dirty kitchen ay sinabi na niya sa akin ang gusto niyang mangyari. "Babe, there is only one way for me to survive and get rid of this deadly virus." Napataas naman ang aking kilay at naibaba ang hawak na baso, "Ano naman iyon aber? Expirement nanaman?" "Babe, no! Teleportation." Natawa naman ako, "You mean time machine. Babe! Myth lang yan. Ni-hindi nga yan napatunayan ni Albert Einstein." "Babe! Just stop! Totoo ang time machine. Nasubokan ko na siya. Tara may papakita ako sa'yo." Agad niyang hinawakan ang kamay ko at hinila. Tumakbo kami papunta sa malaking refrigerator na luma. "Ano mayron dyan?" "Listen to me. If you love me, isalba mo ang buhay ko. Pupunta ka sa year 3000. Alamin mo kung ano ang cure sa buriks19 virus for you to save my life and we can live happily ever after. Yayaman pa tayo babe pag nakuha pa natin ang antidote. Makakasalba pa tayo nang maraming buhay." "Huh, but babe. Bakit ako? Pwede naman ikaw?" Nakakapanibago lang talaga kay Duke. Wala naman ako alam sa portal na yan. Paanu na lang pag di na ako makabalik pa!? "Here wear this." Ibinigay niya sa akin ang necklase with a button. "Magbubukas ang portal once you press the button on this necklase. I know you can do it, I trust you. Sa lahat ng babae na nakilala ko ay iba ka. Palaban, masiyahin, palakaibigan at minsan walang hiya na kaya makisalamuha kahit kanino. Magaling lumusot madiskarte. Medyo nanghihina din ang katawan ko that's why I am not sure if I can make it." Nalungkot ako at sincere siya sa sinasabi niya. Hinalikan niya ako sa noo, "It's okay if you don't want to try. But our relationship will not last dahil kakalat na ang virus sa katawan ko kaya magdesisyon ka na, I love you. I am doing this for the both of us. I can't lose you, I know its the same with you. Ayaw kitang mahiwalay sa akin dahil mahal na mahal kita Agnes." Na-touch ako at naiyak. Kaya walang pasubaling hindi ako tumutol. Para sa akin at para kay Duke. I still want to see a mini me and mini him playing around this eccentric lab house. "Ok, Duke, papayag na ako pumasok sa portal para magamot ka. I love you." "I love you too and I trust you so well." He kissed my forehead as he travel his lips down into lips at doon na kami nagkantutan sa loob ng dirty kitchen.