ฟีน่านั่งป้อนข้าวชายหนุ่มจนหมดจานหยิบน้ำผลไม้ให้ดื่มก่อนจะเก็บกล่องใส่ถุงเพื่อเอาไปทิ้งถังขยะ
"กินผลไม้มั้ย"
"แกะให้หน่อยป้อนด้วยนะ"
เขาเอ่ยออกมาเสียงออดอ้อน หญิงสาวยื่นมือไปกำผมชายหนุ่มบีบอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้แต่ก็ยอมทำให้เพราะยังรู้สึกผิดกับเรื่องที่ผ่านมาด้วย
"น่าหมั่นไส้ อ่ะ กินสิ"
"ขอบคุณค่ะคนสวย"
เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีกอดรัดหญิงสาวเอาไว้อย่างมีความสุขนั่งกินผลไม้ไปจนอิ่มแปล้ นอนพิงโซฟาปล่อยให้ภรรยาเก็บของที่อยู่บนโต๊ะไปพลางๆ
"แล้วนี่ไม่มียากินเหรอ"
"ไม่มีหรอกผมไม่ได้เป็นอะไรมาก เดี๋ยวช่วงเย็นก็ออกจากโรงพยาบาลได้เลยถ้าไม่มีอาการอะไรแล้วนะ"
"ให้หมอเค้าตรวจก่อนมั้ย"
"ผมก็เป็นหมอนะทำไมจะไม่รู้ล่ะ"
ทั้งสองคนเถียงกันไม่มีใครยอมใคร คนที่ดูแลเขาก็คือหมอบิลเป็นรุ่นพี่ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเนี่ยแหละ อีกอย่างเขาเป็นหมอทำไมจะไม่รู้อาการของตัวเอง
"แต่ไม่ได้ตรวจตัวเองป่ะ นายนี่ดื้
