มื้อเช้าผ่านไปมื้อกลางวันตามมาหญิงสาวก็ไม่มีทีท่าว่าจะแตะต้องอาหารตรงหน้า ยาก็ไม่ยอมกินซึ่งมันทำให้อาการอาจจะแย่ลงเอาได้
"ฟีน่าหนูต้องกินข้าวกินยา"
"ไม่กินค่ะพ่อ"
"ฟีน่า... อย่าดื้อเลยลูกหนูต้องรักษาตัวเองนะถ้าหายเมื่อไหร่จะได้ไปง้อสามีเราไง"
"ฮืออออ"
พอพูดถึงสามีหญิงสาวก็ร้องไห้ออกมาในทันที เธอไม่เจอเขามาหลายวันแล้วอยากจะออกไปตามหาแต่พ่อวีสั่งไว้ไม่ให้ออกไปที่ไหนทั้งนั้น เหมือนถูกกักขังอยู่ในห้องแคบไม่สามารถออกไปเจอใครได้มันอึดอัดที่สุด
"ร้องอีกแล้ว เฮ้อ...!"
"หนูไม่อยากกินค่ะ"
เธอพูดจบก็นอนตะแคงหันหลังให้ทุกคนที่อยู่ในห้อง ฟีฟ่าหันไปมองภรรยาอย่างไม่รู้จะทำยังไงเพราะลูกสาวตัวดีไม่ยอมกินข้าวกินยา
"ไปตามฟีฟ่ามาเถอะค่ะ"
"จะยอมมารึเปล่าเถอะ"
สองคนกระซิบกระซาบกันก่อนจะโทรศัพท์ไปหาหมอฟินิกซ์ให้มาดูอาการเมียตัวดีหน่อย ท่าทางจะไม่ยอมกินคงจะประท้วงชายหนุ่มอยู่เป็นแน่
ฟินิกซ์ได้รับโทร
