บทที่ ๖ พ่อนายมังกรหรือเปล่า
“แม่ร่วง! โอยมาเงียบๆ ตกใจหมด” ช้องนางผวาลุกขึ้นนั่งเมื่อจู่ๆ ประตูก็เปิดเข้ามา
“โอ๋ๆ แม่ช้อนของลูกมังกร หายตกใจนะครับ” เจ้าตัวเล็กเอ่ยปลอบพลางโผมาหา แต่ช้องนางใช้มือดันศีรษะเอาไว้
“อย่าเข้ามา ป้าไม่สบาย เดี๋ยวจะติดกัน” ก่อนหันไปมองมารดาที่ยืนอยู่ตรงประตู “มาทำไมอีกแม่ เมื่อวานก็มาแล้ว”
“เอ้า! นังนี่ ถามมาได้ช่อมันโทรไปบอกว่าแกไม่สบายนะสิ”
“โอย ยายช่อทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ แค่เป็นไข้หวัดเอง”
“แต่เรานะนอนหลับสนิทเลย แม่เข้ามาก็ไม่รู้ไม่ได้ยิน นี่ถ้าขโมยหรือคนร้ายมันเข้ามาละ”
“ก็ดีเผื่อมันจะข่มขืนบ้าง อุ๊ย!”สะดุ้งเพราะถูกตี
“ยายจ๋าอย่าตีแม่ช้อนสิครับ” เจ้าตัวเล็กรีบมากางแขนกั้น
“นั่นสิแม่ ตีทำไม” ช้องนางถามยิ้มๆ จึงถูกคนเป็นแม่ค้อนใส่
“ทำพูดดีไปเถอะ ไม่รู้ข่าวหรือไงบ้านสองหลังถัดไปถูกงัดกลางวันแสกๆ เลยนะ”
“แม่ช้อนขอโทษยายจ๋าเดี๋ยวนี้เลยครับ ไม่อย่างนั้น
